Barbanegra: Diferenzas entre revisións

As novas da reunión improvisada de Teach e Vane comezou a estenderse polas colonias veciñas, e a preocupación do gobernador de [[Pensilvania]] medrou ata o punto de enviar dúas corvetas para capturar ós piratas, aínda que sen éxito.<ref>{{Harvnb|Konstam|2007|pp=204–205}}</ref> O gobernador de [[Virxinia]], Alexander Spotswood, tamén se sentíusentiu preocupado pola presenza dode supostamente retirado saqueadorTeach e da súa tripulación na veciña Carolina do Norte. Algúns dos antigos tripulantes de Teach trasladáranse a varios pobos costeiros de Virxinia, o que provocou que Spotswood emitise unha proclama o 10 de xullo na que se requiría que tódolos anteriormente piratas se desen a coñecer ás autoridades, entregando as súas armas e sen desprazarse en grupos maiores de tres persoas. Como xefe dunha [[colonia real]], Spotswood vía á [[colonia propietaria]] de Carolina do Norte con desprezo. Non confiaba na capacidade dos habitantes desa colonia para controlar ós piratas, e sospeitaba que estes voltaríanvolverían as súas actividades perturbando ó comercio de Virxina en canto se quedasen sen cartos.<ref>{{Harvnb|Lee|1974|pp=94–95}}</ref>

Spotswood enterousesabía que William Howard, anterior intendente do ''Queen Anne's Revenge'', estaba pola zona, e crendo que sabería onde se atopaba Teach ordeonuordenou que el e os seus dous escravos fosen arrestados. Spotswood non tiña autoridade legal para xulgar ós piratas,{{efn|Os gobernadores coloniais recibían a potestade de xulgar ós piratas fora de Inglaterra de mans do seu monarca, pero esa autoridade remataba ó falecer dito monarca. Spotswood non recibíu unha nova orde, de mans de [[Xurxo I de Gran Bretaña|Xurxo I]], ata decembro de 1718.<ref>{{Harvnb|Woodard|2007|p=258}}</ref>|group=lower alpha}} e polo tanto o avogado de Howard, John Holloway, presentou cargos en contra do Capitán Brand do [[HMS Lyme (1695)|HMS ''Lyme'']], onde Howard fora encarcerado. Ademais presentou unha denuncia en nome de Howard por danos cun valor de 500&nbsp;£, alegando un arresto improcedente.<ref name="Leepp98101">{{Harvnb|Lee|1974|pp=98–101}}</ref>

O consello de Spotswood afirmoabaafirmaba que a presenza de Teach era unha crise e que baixo un estatudoestatuto de [[Guillerme III de Inglaterra|Guillerme III]] o gobernador tiña a capacidade de xulgar a Howard sen precisar un xurado. Os cargos facían referencia a varios actos de pirataría supostamentepresuntamente levados a cabo tralo fin do período de emisión do perdón real, nunha "corveta pertencente ós súbditos do Rei de España", mais ignoraba o feito de que tiveran lugar fora da xurisdicciónxurisdición de Spotswood's e nun navío que naquel momento era unha posesión legal. Outro cargo citaba dous ataques, un deles a captura dun navío de escravos preto de Charleston, dos que se cría que proviña un dos escravos. Howard tivo que presentarse nun xuízo perante unha Corte do Vice-Almirantazgo, baixo cargos de pirataría. Brand e o seu colega, o Capitán Gordon do [[HMS Pearl (1708)|HMS ''Pearl'']] rexeitaron atendelo ó estar Holloway presente.{{efn|Os dous capitáns rexeitaron xa que Holloway estaba involucrado na acción civil.<ref name="Lee104"/>|group=lower-alpha}} Holloway non tivo outra opción que reitrarseretirarse, e foi substituído polo Avogado Xeral de Virxinia John Clayton, quen Spotswood describíudescribiu como "un home máis honesto [que Holloway]".<ref name="Lee104">{{Harvnb|Lee|1974|p=104}}</ref> Howard foi declarado culpable e sentenzadosentenciado á forca, pero foi salvado por unha orde procedente de Londres, que obrigaba a Spotswood a perdoar tódolos actos de pirataría levados a cabo por piratas que se tivesen entregado antes do 23 de xullo de 1718.<ref>{{Harvnb|Lee|1974|pp=104–105}}</ref><ref>{{Harvnb|Konstam|2007|pp=205–207}}</ref>

Malia isto Spotswood conseguíuconseguiu información de Howard sobre o paradeiro de Teach,<ref>{{Harvnb|Lee|1974|p=105}}</ref> e fixo plans para enviar as súas forzas cruzando a fronteira ata Carolina do Norte para capturalo.<ref>{{Harvnb|Lee|1974|p=106}}</ref> Conseguiu o apoio de Edward Moseley e do Coronel Maurice Moore para desacreditar ó gobernador de Carolina do Norte, e escribiu unha carta ós [[Comité de Comercio|Lores do Comercio]] na que suxería que a Coroa sairía beneficiada coa captura de Teach. Spotswood financiou persoalmente a operación e ordenou que os Capitáns Gordon e Brand do HMS ''Pearl'' e do HMS ''Lyme'' viaxasen ata Bath. O tenente Robert Maynard do HMS ''Pearl'' recibíu o mando de dúas corvetas requisadas para que se achegasen ata a cidade dende o mar.{{refn|O HMS ''Pearl'' e o HMS ''Lyme'' tiñan demasiado calado e non podían navigarnavegar polas augas pouco profundas do esteiro de Ocracoke.<ref>{{Harvnb|Konstam|2007|p=241}}</ref>|group=lower-alpha}} Como incentivo a Asemblea de Virxinia ofreceu unha recompensa pola captura de Teach, maior que a ofrecida pola Coroa.<ref>{{Harvnb|Lee|1974|pp=108–110}}</ref>

Maynard tomou o mando das dúas corvetas armadas o 17 de novembro, con 57 homes ó seu cargo, 33 do HMS ''Pearl'' e 24 do HMS ''Lyme''. Maynard e o destacamento do HMS ''Pearl'' tomaron o maior dos dous navíos e nomeárono ''Jane'', mentres que o resto tomou o ''Ranger'', comandado por un dos oficiais de Maynard, Mister Hyde. Partiron dende [[Kecoughtan, Virxinia|Kecoughtan]] o 17 de novembro, navigandonavegando polo [[Río James]].<ref>{{Harvnb|Konstam|2007|pp=242–244}}</ref> As dúas corvetas movíanse lentamente, para darlle tempo as tropas de Brand de chegar a Bath. Brand partiu cara Carolina do Norte seis días despois, chegando a unha distancia duns 4-5 km de Bath o 23 de noevembronovembro. Entre eles estaban tamén o Coronel Moore e o Capitán Jeremiah Vail, enviados para evitar calquera obxeciónobxección local pola presenza de soldados foráneos na colonia. Moore entrou na cidade para procurar se Teach se atopaba alí, informando de volta que non era tal, pero que se esperaba que chegara "a cada minuto". Brand foi entón ata a casa do gobernador e informoulle do seu propósito. Ó día seguinte Brand enviou dúas canoas polo [[Río Pamlico]] ata o Esteiro de Ocracoke, na procura de sinais de Teach, que retornaron dous días despois con información sobre o seu paradeiro.<ref>{{Harvnb|Lee|1974|pp=111–112}}</ref>