Heavy metal: Diferenzas entre revisións

Segundo o [[musicoloxía|musicólogo]] Robert Walser, xunto ao [[blues]] e o [[R&B]] a [[música clásica]] tivo unha grangrande influencia no heavy metal desde os comezos do xénero. Walser tamén argumentou que moitos dos músicos de heavy metal máis influentes foron guitarristas con estudos de música clásica, que adaptaron modelos musicais clásicos desencadeando o desenvolvemento dun novo virtuosismo da guitarra e cambios na lingua melódica e harmónica do heavy metal.<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=58}}</ref>

A combinación do blues rock co [[rock psicodélico]] formou gran parte da base orixinal para o heavy metal.<ref>{{Harvnb|Weinstein|1991|p=16}}</ref> Un dos grupos máis influentes na fusión destes xéneros foi o trío británico [[Cream]], que acadaron un son característico nos ''[[riff]]s'' unísonos do guitarrista [[Eric Clapton]] e o baixista [[Jack Bruce]], así como na batería de dobre baixo de [[Ginger Baker]]. Os seus dous primeiros álbums, ''[[Fresh Cream]]'' (1966) e ''[[Disraeli Gears]]'' (1967), están considerados como prototipos esenciais dos posteriores estilos.<ref>{{Harvnb|Charlton|2003|pp=232–33}}</ref> O álbum de estrea de [[The Jimi Hendrix Experience]], ''[[Are You Experienced]]'' (1967), considerase tamén de grangrande influencia no xénero. A técnica de [[Jimi Hendrix]] sería posteriormente emulada por moitos guitarristas de heavy metal, e o sinxelo con máis éxito deste álbum, "[[Purple Haze]]", identifícase en ocasións como o primeiro éxito do heavy metal.<ref name=vdqxbw/>

Neste período [[contracultura]]l tamén destacou o grupo [[MC5]], nos seus comezos parte da escena do [[garage rock]] de [[Detroit]], que desenvolveron un estilo distorsionado visto como unha grangrande influencia no posterior son do heavy metal e a posterior [[música punk]].<ref>{{Cita libro|apelidos=Bukszpan|nome=D|ano=2003|título=The Encyclopedia of Heavy Metal|editorial=Barnes & Noble|ISBN=0-7607-4218-9|páxina=141}}</ref><ref>{{Cita libro|apelidos1=Braunstein|nome1=P|apelidos2=Doyle|nome2=M. W.|título=Imagine Nation: the American Counterculture of the 1960s and '70s|lugar=Londres|editorial=Routledge|ano=2002|ISBN=0-415-93040-5|páxina=133}}</ref> [[The Stooges]] tamén comezou a establecerse como unha influencia para estes sons, con temas como "[[I Wanna Be Your Dog]]" que incluíron fortes ''riffs'' de guitarra distorsionados.<ref>{{cita libro |apelidos=Trynka|nome=Paul |título=Iggy Pop: open up and bleed |editorial=Broadway Books |lugar=Nova York |ano=2007 |páxina=95 |isbn=0-7679-2319-7}}</ref> [[Pink Floyd]] publicou dúas das súas cancións máis pesadas e ruidosas ata aquela data, "[[Ibiza Bar]]" e "[[The Nile Song]]", esta última considerada como unha das cancións máis duras gravadas por este grupo.<ref>{{Cita web|apelidos=Kellman|nome=Andy|url={{Allmusic|class=album|id=relics-mw0000309068|pure_url=yes}}|título=Relics, Pink Floyd: Review|páxina-web=Allmusic|data-acceso=17 de outubro de 2012}}</ref><ref>{{Cita libro|nome=J.|apelidos=DeRogatis|título=Turn On Your Mind: Four Decades of Great Psychedelic Rock|lugar=Michigan|editorial=Hal Leonard|ano=2003|ISBN=0-634-05548-8|páxina=132}}</ref> O [[In the Court of the Crimson King|álbum de estrea]] de [[King Crimson]] incluíu o tema [[21st Century Schizoid Man]], considerado dentro do heavy metal por varios críticos.<ref>{{Cita novas|apelidos=Fricke|nome=David|url-arquivo=http://web.archive.org/web/20090425074919/http://www.rollingstone.com/artists/kingcrimson/albums/album/268735/review/5942988/the_power_to_believe|data-arquivo=25 de abril de 2009|título=King Crimson: The Power To Believe : Music Reviews : Rolling Stone|url=http://www.rollingstone.com/artists/kingcrimson/albums/album/268735/review/5942988/the_power_to_believe|revista=Rolling Stone}}</ref><ref>{{Harvnb|Buckley|2003|p=477}}</ref>

Black Sabbath desenvolveu un son particularmente pesado debido en parte a un accidente sufrido polo guitarrista [[Tony Iommi]] antes da fundación do grupo. Incapaz de tocar con normalidade, Iommi tivo que axustar a súa guitarra para que lle fose máis doado tocala e baseouse en ''[[power chord]]s'' pola súa relativa simplicidade en canto á posición requirida dos dedos.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=di Perna|nome=Alan|título=The History of Hard Rock: The 70's|revista=Guitar World|data=marzo de 2001}}</ref> Deep Purple presentaba flutuacións entre estilos nos seus primeiros anos, pero en 1969 o vocalista [[Ian Gillan]] e o guitarrista [[Ritchie Blackmore]] lideraron ao grupo cara un estilo máis próximo ao heavy metal.<ref>{{Harvnb|Charlton|2003|p=241}}</ref> En 1970 Black Sabbath e Deep Purple acadaron éxitos nas listas do Reino Unido con "[[Paranoid]]" e "[[Black Night]]" respectivamente.<ref name="RnR Hall of Fame">{{cita web |url=http://www.rockhall.com/inductees/black-sabbath|título=Black Sabbath|editorial=[[Rock and Roll Hall of Fame]]|data-acceso=8 de marzo de 2010}}</ref><ref>{{Harvnb|Buckley|2003|p=232}}</ref> Ese mesmo ano outras dúas bandas británicas publicaron álbums de estrea con tinturas de heavy metal: [[Uriah Heep]] con ''[[Very 'Eavy... Very 'Umble]]'' e [[UFO (grupo musical)|UFO]] con ''[[Unidentified Flying Object (álbum)|UFO 1]]''. [[Bloodrock]] publicou o seu [[Bloodrock (álbum)|álbum de estrea homónimo]], cunha colección de pesados ''riffs'' de guitarra, voces roucas e letras macabras,<ref>{{Cita web|apelidos=Guarisco|nome=Donald A.|url={{Allmusic|class=album|id=bloodrock-mw0000176093|pure_url=yes}}|título=Bloodrock: ''Bloodrock'' > Review|páxina-web=[[AllMusic]]|data-acceso=5 de febreiro de 2012}}</ref> e [[Budgie]] adaptou os novos sons no contexto dos tríos musicais.<ref>{{cita web |apelidos=Henderson|nome=Alex|título=Budgie (review)|editorial=Allmusic |url={{Allmusic|class=album|id=budgie-mw0000208307|pure_url=yes}} |data-acceso=15 de setembro de 2009}}</ref> As temáticas líricas de corte [[ocultismo|ocultista]] e a imaxinería empregada por Black Sabbath e Uriah Heep probaron ser de grangrande influencia na estética asociada ao xénero, con Led Zeppelin contribuíndo a poñer en primeiro plano este tipo de elementos co seu álbum [[Led Zeppelin IV]], publicado en 1971.<ref>{{Cita libro|apelidos=Fast|nome=Susan|ano=2001|título=In the Houses of the Holy: Led Zeppelin and the Power of Rock Music|editorial=Oxford University Press|ISBN=0-19-511756-5|páxinas=70–71}}</ref> En [[Alemaña]], o grupo [[Scorpions]] estreouse có álbum ''[[Lonesome Crow]]'' en 1972. Nese mesmo ano [[Ritchie Blackmore]] destacou cos seus solos de guitarra no álbum de Deep Purple ''[[Machine Head (álbum)|Machine Head]]'', e posteriormente en 1975 deixaría o grupo para formar [[Rainbow]].<ref name="Walser10"/> Ao outro lado do [[Océano Atlántico|Atlántico]], o grupo que marcou a tendencia foi [[Grand Funk Railroad]], descrito como o "grupo americano de heavy metal con máis éxito comercial dende 1970 ata a súa separación en 1976, establecendo a fórmula do éxito nos anos setenta: as xiras continuas".<ref>{{Harvnb|Pareles|Romanowski|1983|p=225}}</ref> Outros grupos identificados co heavy metal emerxeron nos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]], como [[Blue Öyster Cult]] ([[Blue Öyster Cult (álbum)|1972]]), [[Aerosmith]] ([[Aerosmith (álbum)|1973]]) e [[Kiss]] ([[Kiss (álbum)|1974]]). Todos estes grupos chegaron a unha audiencia cada vez maior grazas a xiras continuas e actuacións en directo cada vez máis elaboradas.<ref name="Walser10"/>

Posteriormente comezaron a darse as argumentacións de se estes grupos e outras bandas da época poden cualificarse verdadeiramente dentro do heavy metal os se en realidade pertencen ao [[hard rock]], e os grupos máis próximos ás raíces no [[blues]] ou con maior énfase na melodía adoitan ser adscritos a este último grupo. [[AC/DC]] e o seu álbum de estrea ''[[High Voltage]]'' de 1975 é un exemplo disto. A enciclopedia de ''[[Rolling Stone]]'' do ano 1983 cualificounos como "O grupo australiano de heavy-metal AC/DC",<ref>{{Harvnb|Pareles|Romanowski|1983|p=1}}</ref> mentres que outros historiadores posteriores consideran que é unha cualificación inapropiada, argumentando que o grupo encádrase dentro da [[música rock]].<ref>{{cita libro|título=Highway to Hell: The Life and Times of AC/DC Legend Bon Scott |ano=2001 |isbn=1-891241-13-3 |apelidos=Walker|nome=Clinton|páxina=297}}</ref> No caso concreto de AC/DC, as diferentes opinións na definición do xénero engádense tamén á distinción persistente entre o estilo musical e a identificación da súa grangrande audiencia, con números máis habituais da música rock que do heavy metal.<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=54}}</ref>