Lois I de España: Diferenzas entre revisións

Foi o primeiro membro da [[Casa de Borbón]] nado en terras castelás, o que fixo que os casteláns lle demostrasen unha esperanza cega e lle amosasen sempre unha gran simpatía. O seu nacemento, en plena [[Guerra de Sucesión Española|Guerra de Sucesión]], serviu a Filipe V como método de propaganda, e, por isto, a mesma raíña mostraba orgullosa o bebé, exclamando diante do pobo: «Este é Luisiño, o voso paisano!».{{sfn|González Cremona|1998|p=35}} O [[7 de abril]] de [[1709]], cando contaba con tan só dous anos, Filipe V convocou as cortes a fin de que xurasen a Luís como [[Príncipe de Asturias]] e sucesor da coroa.{{sfn|Pérez de Guzmán y Gallo|1880|p=271}}

 

 

 

{{cita|''Fogoso como su madre, lascivo como su padre, caliente como su madrastra y masturbador como su pederasta.''|col2=Fogoso como a súa nai, lascivo como o seu pai, quente como a súa madrastra e masturbador como o seu pederasta.|Anónimo, ''Anales del reinado de Felipe V'', Madrid, 1875. Extracto de Vidal Sales, 1994{{sfn|Vidal Sales|1994|p=62}}}}

A esposa de Luís tiña unha conduta lixeira, a causa do ambiente no cal crecera. Luísa Isabel foi unha fonte inesgotable de problemas para o monarca, quen chegou a cansarse dela, aínda que se afirma que Luís a quería de verdade.{{sfn|Martín|1998|p = 1679}} Durante o breve matrimonio, foi protagonista dunha serie de accións que escandalizaron á corte española e, ademais, amargou o que lle quedaba de vida ao seu esposo. Bebía en exceso, acostumaba a vestir máis lixeiramente do que estaba estipulado para unha conduta decente na época{{sfn|Martín|1998|p = 1679}} e foi descuberta en diversas ocasións con algunha das súas camareiras, todas espidas, nas súas habitacións.{{sfn|González Cremona|1998|p = 43}} Estes escándalos foron utilizados polo embaixador francés en [[Madrid]] para intentar convencer a Filipe V e Isabel de Farnesio da anulación do matrimonio. A razón última era que Luísa Isabel pertencía á [[Casa de Orleáns]] que por aquel entón era inimiga dos [[Casa de Borbón|Borbóns]], reinante en Francia. Por outra banda, Luísa Isabel tampouco era do gusto de Filipe V e Isabel que chegaron a pensar seriamente na anulación do matrimonio do seu fillo.{{sfn|González Cremona|1998|p = 48}}

 

 

== Abdicación de Filipe V ==

 

== Morte ==

 

A morte do rei provocou dúbidas sobre si Filipe V tiña que manter a abdicación e deixar o trono ao infante [[Fernando VI de España|Fernando]], segundo ditaba o seu propio decreto, ou ben volvelo a ocupar el.{{sfn|Martín|1998|p=1679}} A versión tradicional é que o antigo rei negábase en rotundo a ocupalo de novo por herdanza do seu fillo debido aos seus escrúpulos relixiosos. [[Isabel de Farnesio]] e o [[René de Froulay de Tessé|embaixador francés]], preocupados pola deriva que tomaría o país se subía ao trono o [[Fernando VI de España|infante Fernando]], por tal de obter o si de Filipe constituíron unha xunta de teólogos que proclamou a nulidade dos votos de renuncia e o confesor, o pai Bermúdez, negouse a absolvelo se este non se ocupaba do goberno do seu pobo, Filipe aceptou e volveu co apoio do [[Consello de Castela]]. Porén, a banda desta versión, existe outra máis moderna, que di que foi por vontade de Filipe a recuperación do trono, facendo asinar ao seu fillo un documento neste sentido, e que despois esperou a opinión do [[Consello de Castela]] e a xunta de teólogos, que se pronunciaron de xeito ambiguo, facendo que Filipe buscase outras opinións máis favorables e, finalmente, establecendo por decreto o seu retorno ao trono. O que é certo, é que ao retorno ao trono, Filipe purgou aos homes de goberno de Luís, que intentaran desligar ao rei da influencia paterna, e tamén a aqueles que deron apoio á subida ao trono de Fernando VI.{{sfn|Martín|1998|p=1682}}{{sfn|Pericot García|1983|p=66}}