Lingua dinamarquesa: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
engado control de autoridades |
m →Gramática: Arranxos varios using AWB |
||
Liña 49:
A orde da oración é suxeito, verbo e obxecto, aínda que, como complemento, verbo e suxeito sexan utilizados para dar énfase.
O dinamarqués moderno posúe dous casos (nominativo e xenitivo) e dous xéneros (masculino e feminino). Unha das súas características peculiares é o seu modo de articulación sonora, que tivo orixe no acento tónico. O acento tónico está sempre na primeira sílaba da palabra raíz.
O dinamarqués posúe dous xéneros: común e neutro. O artigo determinado é ''-en'' para substantivos comúns e ''-et'' para os neutros, sendo ''-ene'' a forma de plural para ambos os xéneros.
| |||