Revisión como estaba o 2 de abril de 2016 ás 21:40 editar HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.772 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 3 de maio de 2016 ás 18:34 editar desfacer BanjoBot 2.0 (conversa \| contribucións) Bots 393.002 edicións m Arranxos varios using AWB Edición máis nova →
Liña 24: [[Ficheiro:micropalancaAFM gl.svg\|miniatura\|250px\|Micropanca.]] Historicamente as primeiras pancas tiñan un tamaño de varios mm e adoitaban fabricarse de metal, por exemplo a partir dun fío de [[volframio]] cun extremo afiado e dobrado en ángulo recto para formar a punta. Máis tard, para mellorar a velocidade de varrido sen perder resolución, foi necesario que as pancas tivesen masas cada vez menores e simultaneamente frecuencias de [[resonancia]] maiores. A solución a este problema atopouse na [[microfabricación]] das pancas. As micropancas prodúcense na actualidade empregando métodos de microfabricación herdados inicialmente da industria microelectrónica, como [[litografía]] de superficie e gravados reactivos de plasma de ións (RIE e DRIE, siglas en inglés de ''Reactive Ion Etching'' e ''Deep Reactive Ion Etching''). As '''puntas''' adoitan fabricarse a partir de deposicións de vapor dalgún material axeitado sobre unha panca xa fabricada, e nese caso o resultado adoita ser unha punta cónica, pero, cando o [[silicio]] foi o material elixido, o máis común é recorrer a técnicas de [[gravado anisótropo]]. O gravado anisótropo implica o uso dunha solución gravadora que escava o material só ou preferentemente en certas [[Redes de Bravais\|direccións cristalográficas]]. Desta maneira, é posible producir puntas piramidais limitadas por planos cristalográficos do material. Liña 45: [[Ficheiro:AFM (used) cantilever in Scanning Electron Microscope, magnification 3000x.GIF\|miniatura\|esquerda\|Ampliación a 3000x da punta dunha panca de AFM (largura da imaxe 30 microns).]] [[Ficheiro:AFM (used) cantilever in Scanning Electron Microscope, magnification 1000x.JPG\|miniatura\|dereita\|Panca de AFN (a largura da imaxe é 100 microns).]] Un dos aspectos máis importantes na resolución das imaxes obtidas por AFM é a agudeza da punta. As primeiras utilizadas polos precursores do AFM fabricáronse pegando o diamante sobre cachos de papel de aluminio. As mellores puntas con raio de curvatura encóntranse arredor dos ~~5nm~~5 nm. Existen tres tipos de factores que inflúen para formar as imaxes: Liña 55: == Precisión == A resolución vertical do instrumento é de menos de 1  nm, e permite distinguir detalles tridimensionais na superficie da mostra cunha amplificación de varios millóns. == Tipos de medidas, modos de operación e aplicacións == Liña 65: === Modos de operación en imaxe === [[Ficheiro:Afm modes 12-10.svg\|miniatura\|350px\|Modos de operación: a. Modo contacto, b. Modo de non contacto, c. Modo de repeniqueo.]] ==== Modo contacto ==== No varrido en '''modo contacto''' (figura a) a punta é ''arrastrada'' pola superficie da mostra, e a forza entre punta e mostra mantense constante, mantendo unha constante de deflexión. A [[deflexión]] da punta estática utilízase como un sinal de [[retroalimentación]]. A forza de [[adhesión]] é unha forza fundamental no modo contacto: <math>F_{adh}=4 \pi R \gamma_L \cos \theta</math> onde <math>\gamma_L</math> é a tensión superficial da auga, <math>\theta</math> é o ángulo do [[menisco]] entre punta e mostra, e R fai referencia ao raio da punta e da mostra. En condicións normais, a forza de adhesión é duns ~~7nN~~7 nN. A forza de adhesión é un dos maiores inconvenientes do modo contacto en aire. No [[modelo de Hertz]] asúmese que a superficie é suave e continua, que a área de contacto é pequena, e que non existen forzas de fricción nin adhesión. Porén, a forza de adhesión é moi importante a escala nanométrica, e afecta especialmente á resolución lateral. Para superar este inconveniente, utilízase o '''Jumping mode''' (modo salto), un modo de contacto no que se evitan as forzas laterais. O AFM en líquido supera tamén este problema, porque en líquido non existen forzas de adhesión. O principal '''problema''' do modo contacto é que as mostras biolóxicas (brandas e delicadas) poden danarse. De aí que funcione especialmente ben con mostras fortemente adheridas á superficie. En cristais de proteína, por exemplo, as forzas laterais non modifican a mostra, mais si o fan en moléculas individuais. Liña 90: No modo dinámico en líquido existen dúas '''formas de facer oscilar a micropanca''': * Nos '''modos acústicos''' sitúase o piezoeléctrico, ou ben na parte traseira da cela líquida ou ben baixo a mostra. Nesta caso, o movemento da mostra induce o da micropanca. A principal desvantaxe deste modo é que dá lugar a resonancias moi sucias. * Nos '''modos electrostático e magnético''', a micropanca faise oscilar mediante un campo eléctrico ou electrostático. A principal desvantaxe deste modo é que hai que metalizar as micropancas. O modo dinámico en líquido, ademais de tratarse dunha técnica aínda en desenvolvemento, presenta fundamentalmente dous '''problemas''':

Microscopio de forza atómica: Diferenzas entre revisións