Heike Kamerlingh Onnes: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m ligazón a físico
Xoacas (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1:
[[Ficheiro:Heike Kamerlingh Onnes, 1878.jpg|miniatura|dereita|250px|Heike Kamerlingh Onnes]]
 
'''Heike Kamerlingh Onnes''', nado en [[Groninga]] o [[21 de setembro]] de [[1853]] e finado en [[Leiden]] o [[21 de febreiro]] de [[1926]], foi un [[físico]] holandés, descubridor da [[supercondutividade]] e galardoado co [[Premio Nobel de Física]] en [[1913]].
 
== Traxectoria ==
Entre [[1871]] a [[1873]] estudou na Universidade de [[Heidelberg]], onde foi alumno de [[Robert Bunsen]] e [[Gustav Kirchhoff]], doctorándosedoutorándose na Universidade de Groninga en [[1879]]. Foi profesor na Escola Politécnica de [[Delft]] entre [[1878]] e [[1882]], posto que abandonou ese ano para ser profesor de física na Universidade de Leiden ata a súa xubilación en [[1923]].
 
== Investigacións científicas ==
Liña 9 ⟶ 10:
Influenciado polo traballo do seu compatriota [[Johannes Diderik van der Waals]], deduciu unha das ecuacións de estado aplicable aos gases, que leva o seu nome. Así mesmo, estudou as propiedades [[termodinámica]]s dos gases e líquidos nunha ampla escala de presións e temperaturas. En [[1894]] fundou o Laboratorio Crioxénico de Leiden, que actualmente leva o seu nome. Investigou os efectos do frío extremo en numerosos gases e metais.
 
En [[1908]] conseguiu licuar [[helio]] a baixa temperatura por primeira vez, aínda que non conseguiu solidificalo, feito que sucedeu en [[1926]] da man dos seus discípulo [[Willem Hendrik Keesom]]. Descubriu (en [[1911]]) a case total ausencia de resistencia ao paso da electricidade de certas sustancias ([[Mercurio (elemento)|mercurio]], [[chumbo]]) a temperaturas próximas ao cero absoluto, fenómeno coñecido como superconductividade.
Descubriu (en [[1911]]) a case total ausencia de resistencia ao paso da electricidade de certas sustancias ([[Mercurio (elemento)|mercurio]], [[chumbo]]) a temperaturas próximas ao cero absoluto, fenómeno coñecido como superconductividade.
 
En [[1913]] foi galardoado co [[Premio Nobel de Física]] por, en palabras do comité, "as súas investigacións nas características da materia a baixas temperaturas que permitiron a produción do helio líquido".
Liña 26:
{{Control de autoridades}}
 
[[Categoría:Físicos dos Países Baixos|Onnes, Heike]]
[[Categoría:Premio Nobel de Física|Onnes, Heike]]
[[Categoría:Nados en 1953]]
[[Categoría:Finados en 1926]]
[[Categoría:Nados en Groninga]]
{{ORDENAR:Onnes, Heike}}