|
'''Eadbald''', finado en [[640]], foi rei de [[Reino de Kent|Kent]] desde [[616]] até a súa morte. Sucedeu ao seu pai [[Etelberto de Kent|Ethelberto]] que convertera a Kent en potencia hexemónica en Inglaterra durante o seu reinado e foi o primeiro rei anglosaxón en se converter ao [[Cristianismo|Cristianismo.]]. A ascensión ao trono de Eadbald constituíu un serio revés para a [[Igrexa Católica|Igrexa católica]], xa que non se bautizou até varios anos despois da súa coroación. Finalmente, foi convertido polos arcebispos Lourenzo ou Xusto e separouse da súa primeira esposa, que fora a súa madrastra, presionado pola Igrexa. Casou posteriormente con Ymme, posibelmente unha princesa franca filla de [[Teodeberto II]], coa que tivo dous fillos, Eormenredo e [[Eorcenberht de Kent|Eorcenberto]] (tamén Earcomberto), e unha filla, Eanswith.
A influencia de Eadbald foi menor que a do seu pai, pero Kent era o suficientemente poderoso como para escapar ao dominio de [[Edwin de Northumbria]]. O matrimonio de Edwin coa irmá de Eadbald, Æthelburg, normalizou as relacións entre Kent e [[Reino de Northumbria|Northumbria]] que aparentemente continuaron até o reinado de [[Oswald de Kent|Oswald]]. Cando Æthelburg fuxiu a Kent tras a morte de Edwin ao redor de [[633]], enviou aos seus fillos a Francia por temor ás intrigas tanto de Eadbald como de Oswald. A liña real de Kent realizou varios matrimonios diplomáticos durante os anos subseguintes, incluíndo o matrimonio de Eanfleda, sobriña de Eadbald, con [[Oswiu de Northumbria|Oswiu]], e de Eorcenberto con Sexburga, filla do rei [[Anna de Anglia Oriental]].
== Kent nas fontes temperás ==
[[Ficheiro:English_kingdoms_600_-_2.png|right|thumb|276x276px|O estado de Inglaterra anglosaxoa ao momento do nacemento de Eadbald.]]
O poboamento de Kent por habitantes continentais, principalmente [[xutos]], completouse a fins do século VI<ref name="Yorke_26">Yorke, ''Kings and Kingdoms'', p. 26.</ref>. O pai de Eadbald, [[Etelberto de Kent|Ethelberto]], probabelmente chegou ao trono entre 589 e 590, aínda que a cronoloxía deste reino é moi difícil de determinar de maneira precisa<ref name="Kirby_31">Kirby, ''Earliest English Kings'', pp. 31–33, prové unha discusión extensa sobre a cronoloxía do reinado de Ethelberto.</ref>. Ethelberto foi rexistrado polo cronista temperán [[Beda]] como posuidor da xefatura suprema ou ''imperium'' sobre outros reinos anglosaxóns<ref name="Bede_II_5">Bede, ''Ecclesiastical History'', bk. </ref>. Durante o seu reinado, Kent converteuse nun reino poderoso con relacións comerciais estábeis co [[Europa|continente europeo]]<ref name="Campbell_TAS_44">Campbell et al., ''The Anglo-Saxons'', p. 44.</ref>.
A [[Britania romana|Britania Romana]] xa se convertera ao Cristianismo, pero os invasores anglosaxóns eran tanto iletrados como pagáns. En 597, [[Agostiño de Canterbury]] foi enviado por [[Gregorio I, papa|Gregorio Magno]] a Inglaterra coa misión de converter a estes pobos ao cristianismo. Agostiño logrou converter a Ethelberto, que lle entregou terras en [[Canterbury|Canterbury.]]. Outros dous reis, [[Saeberht de Essex]], e [[Raedwald de Anglia Oriental]], foron convertidos por influencia de Ethelberto<ref name="Bede_I_25">Beda, ''Ecclesiastical History'', bk. </ref><ref name="Kirby_30">Kirby, ''Earliest English Kings'', pp. 30–37.</ref>.
Unha fonte importante para este período na historia de Kent é a ''[[Historia ecclesiastica gentis Anglorum|]]''Historia ecclesiastica gentis Anglorum'']], escrita en 731 por [[Beda]], un monxe beneditino de [[Reino de Northumbria|Northumbria.]] Beda estaba interesado principalmente na [[cristianización]] de Inglaterra, pero prové información substancial sobre historia secular, incluíndo os reinados de Ethelberto e Eadbald. Un dos correspondentes de Beda foi Albino, abade do mosteiro de San Pedro e San Paulo (posteriormente chamado de Santo Agostiño) en Canterbury. Unha serie de textos relacionados coñecida como a ''[[Lenda de Santa Mildrith]]'' proporciona información adicional sobre os eventos nas vidas dos fillos de Eadbald e sobre o mesmo Eadbald. A [[Crónica anglosaxoa]], unha colección de anais reunidos ao redor de 890 no reino de [[Wessex]], tamén proporciona información a este respecto. Outras fontes inclúen as bulas papais, as listas reais dos reis de Kent e cartas temperás. As cartas eran documentos destinados a rexistrar as doazóns de terras realizadas polos reis aos seus seguidores ou á igrexa, polo que provén algunhas das fontes documentarias máis temperás en Inglaterra; no entanto, ningunha do reinado de Eadbald sobreviviu en forma orixinal, pero existen algunhas copias posteriores<ref name="Yorke_25">Yorke, ''Kings and Kingdoms'', p. 25.</ref>.
== Sucesión ==
== Notas ==
{{Modelo:Listaref|2}}
== Véxase tamén ==
=== Bibliografía ===
; Fontes primarias
* {{Modelo:Cita libro|apelidos = Beda|ligazónautor = Beda|título = [[Historia ecclesiastica gentis Anglorum|Historia eclesiástica do pobo inglés]]|outros = Traducido por Leo Sherley-Price, revisado por R.E. Latham, ed. D.H. Farmer|lugar = Londres|editorial = Penguin|ano = 1991|isbn = 0-14-044565-X}} (1991). {{Modelo:Cita libro|apelidos = Beda|ligazónautor = Beda|título = [[Historia ecclesiastica gentis Anglorum|Historia eclesiástica do pobo inglés]]|outros = Traducido por Leo Sherley-Price, revisado por R.E. Latham, ed. D.H. Farmer|lugar = Londres|editorial = Penguin|ano = 1991|isbn = 0-14-044565-X}}
; Fontes secundarias
* Campbell, James; John, Eric & Wormald, Patrick (1991). {{Modelo:Cita libro|apelidos = Campbell|nome = James|título = The Anglo-Saxons|coautores = John, Eric & Wormald, Patrick|ano = 1991|lugar = Londres|editorial = Penguin Books|isbn = 0-14-014395-5}}A referencia utiliza parámetros obsoletos ([[Axuda:Erros nas referencias|axuda]])
* Kirby, D.P. (1992). {{Modelo:Cita libro|apelidos = Kirby|nome = D.P.|título = The Earliest English Kings|ano = 1992|lugar = Londres|editorial = Routledge|isbn = 0-415-09086-5}}
* Lapidge, Michael (1999). {{Modelo:Cita libro|apelidos = Lapidge|nome = Michael|título = The Blackwell Encyclopedia of Anglo-Saxon England|ano = 1999|lugar = Oxford|editorial = Blackwell Publishing|isbn = 0-631-22492-0}}
* Rollason, D.W. (1982). {{Modelo:Cita libro|apelidos = Rollason|nome = D.W.|título = The Mildrith Legend: A Study in Early Medieval Hagiography in England|ano = 1982|lugar = Atlantic Highlands|editorial = Leicester University Press|isbn = 0-7185-1201-4}}
* Stenton, Frank M. (1971). {{Modelo:Cita libro|apelidos = Stenton|nome = Frank M.|título = Anglo-Saxon England|ano = 1971|lugar = Oxford|editorial = Clarendon Press|isbn = 0-19-821716-1}}
* Yorke, Barbara (1990). {{Modelo:Cita libro|apelidos = Yorke|nome = Barbara|título = Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England|ano = 1990|lugar = Londres|editorial = Seaby|isbn = 1-85264-027-8}}
=== Ligazóns externas ===
|
