Espectroscopia astronómica: Diferenzas entre revisións

Nos primeiros tempos da astronomía telescópica, a palabra [[nebulosa]] usábase para describir calquera mancha borrosa que non parecese unha estrela. Moitas destas, coma a Nebulosa de Andrómeda, hoxe [[NGC 224]], tiñan espectros que se parecían moito ós estelares, e acabaron resultando ser [[Galaxia|galaxiasgalaxia]]s. Outras, coma a [[Nebulosa Ollo de gato]], tiñan espectros moi diferentes. Cando [[William Huggins]] observou a Ollo de Gato, non atopou un espectro continuo coma o do Sol, senón só unhas poucas [[Liña espectral|liñas de emisión]] fortes. Estas liñas non se correspondían con ningún elemento terrestre coñecido, e igual que sucedera co [[helio]] que fóra identificado no sol, os astrónomos suxeriron que as liñas debíanse a un novo elemento, '''nebulio''' (chamado ocasionalmente ''nebulo'' ou ''nefelio''). En realidade, na década de 1920 descubriuse que as liñas debíanse ó [[Osíxeno (elemento)|osíxeno]], un elemento moi familiar. Pero as nebulosas están normalmente moi [[Baleiro|enrarecidas]]; son moito menos densas có mellor baleiro conseguido na Terra. Nestas condicións, os átomos compórtanse dun xeito moi diferente e pódense formar liñas que non se forman a densidades normais. Estas liñas coñécense coma ''liñas prohibidas'' e son as máis potentes na meirande parte dos espectros nebulares.

O espectro das [[Galaxia|galaxiasgalaxia]]s parecese ó estelar, xa que consiste na luz de millóns de estrelas combinadas. A espectroscopia galáctica conduciu a moitos descubrimentos fundamentais. [[Edwin Hubble]] descubriu na década de 1920 que, aparte das máis próximas (aquelas dentro do que se coñece coma o [[Grupo Local]]), tódalas galaxias arrédanse da Terra. Canto máis lonxe estea unha galaxia, máis rápido se está arredando (ve-la [[Lei de Hubble]]). Esta foi a primeira indicación de que o Universo se creou nun único punto, nun [[Big Bang]].

Os [[planeta]]s e [[asteroide]]s brillan só refractando a luz do Sol. A luz refractada conten bandas de absorción debido ós [[mineral|minerais]] presentes nas rochas dos corpos rochosos, ou a elementos e moléculas presentes nas atmosferas dos [[Xigante gasoso|xigantes gasosos]]. Os asteroides pódense clasificar en tres tipos principais, de acordo ó seu espectro: os tipo C están compostos por materiais carboníceos; os tipo S que están formados principalmente de [[Silicato|silicatossilicato]]s; e os tipo M que son 'metálicos'. Os asteroides de tipos C y S son os máis comúns.