Palacio da Aljafería: Diferenzas entre revisións

O '''Palacio da Aljafería''' está situado na cidade de [[Zaragoza]] e foi declarado monumento nacional de interese histórico-artístico o [[4 de xuño]] de [[1931]]. Aínda así o seu estado de conservación era deplorable ata que no [[1947]] o arquitecto Francisco Iñiguez Almech, liderou os traballos de rehabilitación que posteriormente foi continuada polos arquitectos Ángel Pero Padre Muniesa, Luis Franco Lahoz e Mariano Pemán Gavín. O resultado destas rehabilitacións xunto con diversas escavacións arqueolóxicas deu lugar á aparencia que hoxe en día presenta o edificio. Ademais hai que engadir as instalación das [[Cortes de Aragón]] comezadas no [[1985]] e dirixidas polos arquitectos Franco e Pemán. Esta ampliación levouse a cabo tendo en conta as tendencias estéticas predominantes na arquitectura moderna, diferenciándose, deste xeito do resto das partes do palacio.

O ano [[2001]], a [[UNESCO]] declarou [[patrimonio da humanidade]] o [[Arquitectura mudéxar de Aragón|arte mudéxar de Aragón]],<ref>{{cita web|título=Mudejar Architecture of Aragon|url=http://whc.unesco.org/en/list/378|editorial=UNESCO World Heritage Center|fechaacceso=29 de septiembre de 2014|idioma=inglés}}</ref> sendo o Palacio da Aljafería, un dos monumentos máis representativos e emblemáticos deste estilo.

== O palacio islámico ==

Conserva parte do seu antigo recinto amurallado, de base cuadrangular, reforzado por grandes torres semicirculares, as cales hai que engadir a Torre do Trobador, cunha zona inferior, do [[século IX]]. Sendo esta o resto arquitectónico máis antigo do conxunto.

Este recinto contén na súa parte central construción residenciais que seguen o modelo típico dun palacio islámico de influencia [[omeia]], tal e como se tiñan desenvolvido os palacios musulmáns do deserto, que se remontaban ó [[século VIII]].

Todos estes logros artísticos correspóndense coas obras realizadas na segunda metade do [[século XI]] baixo o mando do rei [[Abu-Ya far Ah-mad ibn Hud al-Muqtadir]]. Este palacio supón unha das obras cumio do [[Arte andalusí|arte musulmán]] na [[península ibéricaIbérica]] que foron tomadas coma modelo posteriormente no [[Reais Alcázares de Sevilla]] ou na [[Alhambra|Alhambra de Granada]].

== O palacio cristián medieval ==

Trala reconquista de [[Zaragoza]] por [[Afonso I de Aragón|Afonso I]] no ano [[1118]], o palacio converteuse na residencia dos monarcas aragoneses, que impulsaron diversas obras de ampliación e acondicionamento.

== O palacio dos Reis Católicos ==

Foi erixido sobre a estrutura musulmá o redor do [[1492]] co fin de simbolizar o prestixio dos monarcas cristiáns. Poren a dirección das obras foi encargada ó mestre mudéxar Faraig de Gali e nelas fúndese elementos medievais con outros máis novidosos propios do [[Renacemento]]. Esta nova estrutura consta dunha escalinata, unha galería e un conxunto de salas, denominadas “dos Pasos Perdidos” que teñen o seu punto álxido no Salón do Trono. Salientar os teitos de madeira dourada e policromada e o artesanado do Salón do Trono.

== Reformas e ampliacións: Época moderna e contemporánea ==

A partir de [[1593]] e por orde do rei [[Filipe II de España|Filipe II]], o enxeñeiro [[Siena|sienés]] [[Tiburcio Spanochi]] deseñou os planos para transformar o palacio nun forte “á moderna”. Desta maneira dotouse dun novo recinto amurallado exterior con baluartes pentagonais nas esquinas e un novo foso. Porén o que realmente se pretendía foi poñer de manifesto o poder real fronte as reivindicacións forais dos aragoneses e posibles revoltas en [[Zaragoza]]. Tras estes cambios, o carácter militar do palacio ampliouse durante os [[séculos XVIII]] e [[século XIX|XIX]] coa intención de convertelo nun acuartelamento regular. Entre as modificacións máis importantes citar os torreóns neogóticos engadidos en tempos de [[Isabel II de España|Isabel II]].

== Estrutura actual ==

== As cortes de Aragón ==

Dende o ano [[1987]] o palacio alberga a institución que representa ós aragoneses: As cortes[[Cortes de Aragón]]. Estas Cortes están constituídas por 67 deputados, 14 pola provincia de [[Teruel]], 18 pola de [[Huesca]] e 35 pola de [[Zaragoza]]. As súas sesións desenvólvense no hemiciclo, espazo que pertence a un edificio de nova planta, illado da muralla e palacio taifal, pero integrado no interior do monumento e situado en fronte da capela de San Martiño.

== Véxase tamén ==