Julius Erving: Diferenzas entre revisións

O Doutor J, alcume que xa tiña no Instituto Roosevelt, iniciou os seus estudos na [[Universidade]] de [[Massachusetts]] en [[1968]]. En dous anos de carreira, tivo unha espectacular media de 26,3 puntos e 20,2 rebotes por partido, a pesar dos seus escasos 1,98 metros de estatura. Debido a iso é un dos únicos cinco xogadores que conseguiron a fazaña de superar unha media de máis de 20 puntos e 20 rebotes na [[NCAA]]. A pesar diso, non atraeu demasiado a atención do público naqueles anos.<ref>[http://web.archive.org/20070620121020/www.ncaa.org/library/records/basketball/m_basketball_records_book/2003/p007-066.pdf NCAA Basketball Records]</ref>

Despois de que a ABA se desintegrase, os [[New York Nets]], [[San Antonio Spurs]], [[Denver Nuggets]] e [[Indiana Pacers]] uníronse á NBA na tempada [[1976]]-[[1977|77]]. Tras o incumprimento da promesa do propietario dos Nets Roy Boe de aumentar o soldo de Erving, o xogador rexeitou xogar nesas condicións e Boe viuse obrigado a venderlle a [[Philadelphia 76ers]], onde moi pronto se convertería no líder da franquía, levándolles ás Finais da NBA, onde se enfrontaron aos [[Portland Trail Blazers]] de [[Bill Walton]]. Despois de poñerse por diante por 2 vitorias a 0, os de [[Oregón]] encadearon catro vitorias consecutivas para conseguir o anel de campión. Con todo, Erving gozou tamén do éxito fóra da cancha, converténdose nun dos primeiros xogadores en representar produtos e en ter zapatillas comercializadas baixo o seu nome. Por aquela época, apareceu nun anuncio de televisión incitando a mozos admiradores a pedirlle un autógrafo nun aeroporto, referíndose a el desde ese momento como "Dr. Chapstick". Tamén apareceu na película de comedia de baloncesto ''O Peixe Que Salvou Pittsburgh'', en [[1979]].

Nos anos posteriores, Erving tirou do carro dun equipo que non estaba ao seu nivel, pero que chegaba con facilidade ás Finais de Conferencia. Coa irrupción de [[Larry Bird]] en [[Boston Celtics]], revivíronse vellas rivalidades entre as dúas cidades do leste, chegando mesmo a protagonizar as estrelas de cada equipo uno dos primeiros [[videoxogo]]s deportivos da historia, denominado ''Julius Erving-Larry Bird One-on-One'' (''Julius Erving-Larry Bird Uno Contra Un'') de [[Electronic Arts]]. En [[1980]], os Sixers chegaron novamente ás Finais, onde se atoparían con [[Los Angeles Lakers]], dirixidos por [[Magic Johnson]]. Os [[California|californianoscalifornia]]nos acabaron vencendo 4-2, pero o Dr.J deixou para a historia unha xogada inesquecible denominada ''Baseline Move'', unha espectacular entrada a canastra por detrás do taboleiro levando o balón cunha man co brazo totalmente estirado e virando sobre si mesmo para conseguir a canastra.<ref name="baseline">[http://www.youtube.com/watch?v=k_QHfzSENGo Baseline Move]</ref>