Juan Manuel Fangio: Diferenzas entre revisións

Era fillo de Loreto Fangio e Herminia D´Eramo. Foi campión mundial en cinco oportunidades, incluíndo catro consecutivas [[1954]]-[[1957]]. É o único piloto da historia da F1 que foi campión con 4 marcas distintas [[Alfa Romeo F1|Alfa Romeo]], [[Maserati]], [[Ferrari]] e [[Mercedes GP|Mercedes]]. Gañou 24 carreiras de Fórmula 1 das 51 que disputou consideradas hoxe Carreiras Oficiais -ver sección á parte-, tendo aínda hoxe en día a media máis alta da historia da F1. En 1957 gañou a carreira de ''Nürburgring'', tras estar a 48 segundos do líder. A súa marca de 5 títulos permaneceu vixente ata o ano [[2003]] cando foi superada polo piloto alemán [[Michael Schumacher]] (que correu o dobre de anos, xa que en F1 participou desde mediados de 1991 ata fins de 2006). Con todo, a súa efectividade (carreiras gañadas sobre carreiras efectuadas) ostenta por lonxe unha marca case imposible de igualar, cunha efectividade asombrosa do 47%, algarismo sen par ata a data. Do mesmo xeito, a relación de podios/partidas e de pole/partidas permanecen sen ser igualadas.

Ademais, gañou os premios: Medalla de Vermeil [[1984]] outorgada polo Municipio de [[París]]; o premio ''Aguia de Buenos Aires'' [[1989]] outorgado pola Orde de Cabaleiros de San Martin de Tours; tamén foi designado Mellor Automobilista de todos os tempos pola International Racing Press Association en [[1982]] en [[Río de Janeiro]], [[Brasil]]. Para rematar, foi condecorado coa orde aos servizos distinguidos, ao mérito civil no grao de comendador outorgada polo Xefe do Estado Maior Xeneral do Exército Arxentino en [[1993]].

Foi nomeado Profesor Honoris Causa da Universidade Católica de Santiago do Estero en 1992; Presidente Honorario vitalicio de Mercedes-Benz Arxentina S.A; Presidente da Fundación Renault Arxentina S.A; Presidente Honorario do Museo do Automobilismo Juan Manuel Fangio; e Membro Honorario da Federación Internacional do Automóbil.

Quizais Juan Manuel Fangio sexa máis valorado polos seus adversarios que polos seus seguidores, xa que moitos deles, como Stirling Moss, referíronse a el como o mellor volante de todos os tempos, non só pola súa face deportiva, senón pola súa cabaleirosidade na pista e nos boxes. É que Fangio daba tamén unha gran importancia ao traballo en equipo, cos seus mecánicos, el mesmo un coñecedor nato da alta mecánica daqueles bólidos, traballaba de igual a igual co seu equipo, e sempre dixo que sen os mecánicos pouco se logrou. A súa sinxeleza e ao mesmo tempo a súa fría determinación na competencia, facía que na súa persoa convivise un cabaleiro e ao mesmo tempo un amorne invencible e a toda proba na carreira. Moss adoitaba referirse a el como "..unha furia fría, glacial.."

En realidade, Fangio competiu nun total de 67 Grand Prix, se conta os considerados hoxe "non oficiais", por non dar puntos para o campionato de Fórmula 1 moderno. A realidade indica que a primeira carreira de Fórmula 1 na que participou foi o 18 xullo de 1948 no circuíto de Reims, Francia, a bordo dun pequeno Simca Gordini. O regulamento era de Fórmula 1 (creado no ano 1947) e a carreira considerábase como oficial nese entón (tratábase do [[Gran Premio de Francia]]). Con todo, como o campionato de pilotos foi creado posteriormente, hoxe considérase unha competición non oficial.

A partir de 1950, o calendario de Fórmula 1 contemplaba máis de 15 carreiras que por regulamento técnico eran de Fórmula 1 Oficial, aínda que só 7 delas daban puntos para o campionato de pilotos, sen por iso converter as carreiras restantes en menos importantes.

Segundo o criterio actual, hoxe considéranse carreiras oficiais de Fórmula 1 as probas disputadas en Indianápolis entre 1950 e 1957 polo feito de que outorgaban puntos para o campionato de pilotos, aínda que pouco tiñan que ver co regulamento técnico da Fórmula un daquel entón.

| [[Gran Premio de Cuba|Gran Premio de Cuba]] <ref>{{cite web|url=http://www.racingsportscars.com/results/Havana-1957-02-25.html|title=Gran Premio de Cuba|work=racingsportscars.com}}</ref>