Lingua piemontesa: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m →Características: Arranxos varios using AWB |
||
Liña 37:
Entre as características máis notables da lingua piemontesa pódense citar:
* Presenza de pronomes verbais, que dan á frase piemontesa a forma seguinte: (suxeito) + pronome verbal + verbo, como en ''mi i von'' [eu vou]. Os pronomes verbais non se utilizan unicamente na forma imperativa e na "forma interrogativa piemontesa". Por exemplo: ''mi i von'', [eu vou].
* Forma aglutinante dos pronomes verbais, poden ligarse ás partículas dativas e locativas. Por exemplo: ''a-i é'' [hai], ''i-j diso'' [eu dígolle]
* Forma interrogativa, engade unha partícula enclítica interrogativa ao fin da forma verbal. Por exemplo: ''Veus-to?'' [Queres?]
* Ausencia de números ordinais a partir do número sete. Por exemplo "sétimo" dise ''Col che a fà set'' [Aquilo que fai sete]
Liña 50 ⟶ 48:
* Presenza da combinación gráfica S-C (pronunciada como en ''os chineses'')
* Presenza do son N- (como no galego "unha"), que normalmente precede unha vocal, como en ''lun-a'' [lúa]
Liña 56 ⟶ 53:
* Ausencia da alternancia fonolóxica que existe en italiano entre as consonantes curtas (sinxelas) e as consonantes longas (dobres), por exemplo, it. ''fata'' [fada] e ''fatta'' [feita].
* Presenza do son Ë protético, que se interpón cando dúas consonantes se atopan creando unha combinación de pronuncia difícil. Por exemplo, ''stèila'' [estrela] vólvese ''set ēstèile'' [sete estrelas].
O piemontés ten varios dialectos, algúns bastante diferentes da "koiné" rexional. As variacións inclúen non só variacións con respecto á gramática literaria, senón tamén unha gran variedade léxica xa que zonas diversas conservan palabras de orixe xermánica herdadas das linguas dos [[francos]] ou dos [[longobardos]]. Existen tamén achegas léxicas de varias linguas, mesmo das linguas [[
▲* Presenza do son Ë protético, que se interpón cando dúas consonantes se atopan creando unha combinación de pronuncia difícil. Por exemplo, ''stèila'' [estrela] vólvese ''set ēstèile'' [sete estrelas].
▲O piemontés ten varios dialectos, algúns bastante diferentes da "koiné" rexional. As variacións inclúen non só variacións con respecto á gramática literaria, senón tamén unha gran variedade léxica xa que zonas diversas conservan palabras de orixe xermánica herdadas das linguas dos [[francos]] ou dos [[longobardos]]. Existen tamén achegas léxicas de varias linguas, mesmo das linguas [[Magreb|magrebís]], pero a maioría das achegas máis recentes veñen de [[Francia]].
== Situación actual ==
| |||