Xustiniano I: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado {{Control de autoridades}} |
m Arranxos varios, replaced: {{listaref|2}} → {{Listaref|30em}} using AWB |
||
Liña 90:
A política relixiosa de Xustiniano reflectiu a convicción imperial en que a unidade do Imperio presupoñía necesariamente a unidade de fe; e iso significaba indubidabelmente que esta fe só podía ser a [[Igrexa ortodoxa|ortodoxa]]. Aqueles que profesasen unha fe distinta serían conscientes de que o proceso iniciado na lexislación imperial con [[Constancio II]] continuaba agora con forza. O ''Codex'' recollía dúas leis <ref>''Cod.'', I., xi. 9 e 10</ref> que decretaban a destrución total do [[Helenismo]], ata na vida civil, e as súas disposicións serían postas en práctica con vigor. As fontes contemporáneas ([[Xoán Malalas]], [[Teófanes]] e [[Xoán de Éfeso]]) refiren graves persecucións, ata de persoas nas altas esferas.
Quizais o feito máis salientábel tivo lugar en [[529]] cando a [[Academia de Atenas|Academia]] [[
O culto de [[Amón]] en [[Augila]] no deserto libio foi prohibido <ref name="Procopio, De Aedificiis, vi. 2">Procopio, ''De Aedificiis'', vi. 2</ref>, de igual modo que os restos do culto de [[Isis]] na illa de [[Philae]] xunto á primeira fervenza do [[Nilo]] <ref>Procopio, ''Bellum Persicum'', i. 19</ref>. O presbítero Xulián <ref>''DCB'', iii. 482</ref> e o bispo [[Lonxino]] dirixiron unha misión á terra dos [[nabateos]] <ref>Xoán de Éfeso, ''Hist. eccl.'', iv. 5 sqq.</ref>, e Xustiniano tratou de reforzar o cristianismo en [[Iemen]], enviando alí a un eclesiástico exipcio <ref>Procopio, ''Bellum Persicum'', i. 20; Malalas, ed. [[Barthold Georg Niebuhr|Niebuhr]], [[Bonn]], 1831, pp. 433 sqq.</ref>.
Tamén os [[xudeus]] sufriron estas medidas, pois, non só viron restrinxidos os seus dereitos civís por parte das autoridades <ref name="Cod., I., v. 12">''Cod.'', I., v. 12</ref>, que así mesmo ameazaron o seu privilexios relixiosos <ref>Procopio, ''Historia Arcana'', 28</ref>, senón que, pola súa banda, o emperador interferiu nos asuntos internos da [[sinagoga]] <ref>''Nov.'', cxlvi., 8 feb. 553</ref> e prohibiu o uso da [[lingua hebrea]] para o culto divino. A aqueles que se opuxesen a estas medidas ameazounos con castigos corporais, o exilio e a perda das súas propiedades. Os xudeus de [[Borium]], preto da [[Gran Sirte]], que opuxeran resistencia a [[Belisario]] durante a súa campaña contra os [[vándalos]], tiveron que converterse ao cristianismo e a súa sinagoga foi transformada nunha igrexa <ref
O emperador atopouse cunha maior resistencia entre os [[samaritanos]], que resultaron máis refractarios ao cristianismo e se rebelaron repetidas veces. Xustiniano fíxolles fronte con rigorosos edictos, pero non puido evitar que a finais do seu reinado se producisen hostilidades contra os cristiáns en [[Samaria]]. A política de Xustiniano tamén supoñía a persecución dos [[Maniqueísmo|maniqueos]], co conseguinte exilio e ameaza de pena capital <ref
== Política eclesiástica ==
Liña 114:
De novo, Xustiniano aprobou o decreto co edicto relixioso de [[15 de marzo]] de [[533]] <ref>''Cod.'', L, i. 6</ref>, e congratulouse de que o papa [[Xoán II, Papa|Xoán II]] admitise a ortodoxia da confesión imperial <ref>''Cod.'', I., i. 8</ref>. Deste xeito remediou en parte o grave erro que cometera tempo atrás, despois do ascenso de Xustino, cando induciu unha persecución dos bispos e monxes monofisitas, e se desamigou así das poboacións de moitas rexións e provincias. O seu obxectivo constante era agora facerse cos monofisitas, sen ter que abxurar do credo de Calcedonia. Para moitos membros da corte non chegou o suficientemente lonxe neste sentido: en concreto Teodora alegrouse de ver aos monofisitas máis favorecidos. Xustiniano, con todo, reprimiuse neste tipo de medidas por mor das complicacións que se desataron con Occidente.
== Notas ==
{{
''Este artigo contén textos da '''Schaff-Herzog Encyclopedia of Religion'''.''
{{Gobernante|
| |||