Manuel García Barros: Diferenzas entre revisións

Nacido nunha familia labrega, Manuel García Barros comezou sendo pastor e torneiro e estudou por libre a carreira de [[maxisterio]] en Santiago, que rematou en [[1905]], para ocupar a praza de mestre de primeiro ensino na parroquia de [[Rubín, A Estrada|Rubín]] (A Estrada). No ano [[1906]] casou en [[Callobre, A Estrada|Callobre]], onde viviu o resto da súa vida.

No ano [[1955]] foi levado de novo ao cárcere, xunto con [[Francisco Fernández del Riego]] e Domingo Lemos Suárez, no seu caso simplemente por lle atoparen unhas revistas (''Bohemias'') que lle mandaran dende [[Cuba]].

Os seus primeiros escritos xa saíron da súa pluma a finais do século XIX, sendo nestes comezos case en exclusiva poemas, que apareceron publicados por separado nos máis variados medios.

No ano [[1920]] creouse o xornal ''[[El Emigrado]]'', publicación financiada polos ''Hijos del Ayuntamiento de La Estrada'', de [[Cuba]]. Neste xornal comezou a publicar periodicamente os seus “Contiños da Terra” e comezou a ser recoñecido e respectado no ámbito cultural galego e no movemento galeguista. No ano [[1924]], o seu conto ''O fútbol en Malpocados'' foi premiado nos Xogos Florais de Santiago. Dous anos máis tarde púxose en escena a súa pequena peza teatral ''Carta da Habana'' (publicada na ''[[Céltiga (revista)|Revista Céltiga]]'', [[Edicións Fervenza]], 2002). No [[1929]], o seu longo traballo ''Falemos na nosa fala'' gañou o Certame Literario de Exaltación da Muller Galega (Pontevedra). Posteriormente recolleu os contos e relatos breves que fora sacando en ''El Emigrado'', e publicounos so o título ''Contiños da Terra'' (Nós, 1930; Hnos. Caporaletti, 1952; [[Edicións Xerais de Galicia]], 1999; [[Biblioteca Galega 120]], [[La Voz de Galicia]], 2002). Xa en vida non viu publicadas máis obras, a pesar de pasar toda a vida escribindo.