Revisión como estaba o 4 de xaneiro de 2016 ás 12:00 editar Victortpr (conversa \| contribucións) 2.518 edicións →‎Século XVII Etiqueta: Edición visual ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 17 de abril de 2016 ás 13:42 editar desfacer Isili0n (conversa \| contribucións) 10.315 edicións Sen resumo de edición Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 29: === Século XVII === [[Ficheiro:Abraham Hendriksz. van Beyeren - Banket stilleven.jpg\|miniatura\|esquerda\|[[Abraham van Beyeren]]: ''Bodegón de banquete'' (1667).]] Malia gañares popularidade, as naturezas mortas italianas permaneceron historicamente menos respectadas cá pintura de «gran estilo» de temas históricos, relixiosos e míticos. Destacados académicos de comezos dos [[1600\|anos 1600]], como [[Andrea Sacchi]], sentía que a [[escena de xénero]] e o bodegón non portaban a ''gravitas'' que fai que a pintura sexa considerada grande. Doutra banda, exitosos artistas de bodegón italianos atoparon amplo ~~mecenazgo~~mecenado no seu tempo.<ref>''A natura morta in Italia'' ed. por Francesco Porzio e dir. por Federico Zeri; Review author: John T. Spike. The Burlington Magazine (1991) Vol. 133 (1055) p. 124-125.</ref> Máis aínda, as pintoras, sendo poucas, normalmente elixían ou víanse constreñidas a pintar temas como o bodegón, como ocorría, por exemplo con [[Giovanna Garzoni]], [[Laura Bernasconi]] e [[Fede Galizia]]. Moitos artistas italianos destacados noutros xéneros, tamén produciron algúns cadros representando naturezas mortas. En particular, [[Caravaggio]] ([[1573]]-[[1610]]) foi un dos primeiros artistas que representou naturezas mortas con conciencia de obra pictórica. Aplicou a súa influente forma de naturalismo ao bodegón. O seu ''[[Cesto con froitas]]'' (h. 1595-1600) é un dos primeiros exemplos de bodegón puro, presentado con precisión e localizado á altura do ollo.<ref>Ebert-Schifferer, p. 82</ref> Malia non posuír unha aberta simboloxía, esta pintura era propiedade do cardeal Borromeo e puido ser apreciada tanto por razóns estéticas como relixiosas. [[Jan Bruegel]] pintou o seu ''Gran buqué milanés'' (1606) tamén para o cardeal, sinalando que a pintura era «fatta tutti do natturel»' (feita enteira do natural) e aumentou o prezo polo esforzo extra.<ref>Ebert-Schifferer, p. 84</ref> Eran uns bodegóns máis na colección do cardeal, xunto coa súa ampla colección de curiosidades. Entre outros bodegóns italianos, ''A cociñeira'', de [[Bernardo Strozzi]], é unha «escena de cociña» ao xeito holandés, que é por unha banda un detallado [[retrato pictórico\|retrato]] dunha cociñeira, e por outro, a representación das aves de caza que está preparando.<ref>Stefano Zuffi, Ed., ''Baroque Painting'', Barron´s Educational Series, Hauppauge, Nova York, 1999, p. 96, ISBN 0-7641-5214-9</ref> Nun xeito semellante, un dos escasos bodegóns de [[Rembrandt]], ''Rapariga con pavos reais mortos'' combina de igual xeito un simpático retrato feminino con imaxes de aves de caza.<ref>Zuffi, p. 175</ref>

Natureza morta: Diferenzas entre revisións