Henrique IV do Sacro Imperio Romano Xermánico: Diferenzas entre revisións

Trala morte de Henrique III o [[5 de outubro]] de [[1056]] Henrique IV so tiña 6 anos. Tanto a súa protección como a do Imperio foi confiada ó papa [[Vítor II, papa|Vítor II]], quen, grazas a súa habilidade diplomática, logrou asegurar a sucesión e permitiu a [[rexencia]] da nai do rei; incluso outorgándolle a esta o dereito de escoller sucesor en caso de morte do seu fillo.

Trala morte de Víctor II, tanto a sede pontificia como a nobreza do Imperio se aproveitaron da debilidade dun rei menor de idade. Se escolleron papas, sen sequera comunicarllo ó imperio e [[Nicolao II, papa|Nicolao II]] aproveitou para cambiar o sistema de elección papal quedándolle ó emperador o chamado dereito de asentimento, aínda que non está claro se o asentimento era antes ou despois da elección cardinalicia. Nicolás II tamén conseguiu un xuramento de fidelidade por parte dos [[Normandos]] asentados no sur da [[península Itálica]]; pasando estes a ser vasalos do pontífice. Outorgando o papa dereitos sobre terras que antes da conquista normanda pertencían ó imperio.

Toda esta política independente do papa viuse con resentimento dende as terras imperiais e un sínodo cortesán declarou nulas as súas decisións, sendo ignorado polo imperio ata a súa morte. Pouco despois dáse o [[golpe de estado de Kaiserwerth]] comandado pola nobreza e que afasta ó rei da súa nai, deixando esta de ser rexente. O arcebispo de Colonia [[Annón]] pasou a ser o rexente.