Revisión como estaba o 11 de abril de 2016 ás 22:11 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 242.197 edicións m →‎Biografía: derramamento especificamente "de sangue" aparece así no DRAG ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 11 de abril de 2016 ás 22:15 editar desfacer Miguelferig (conversa \| contribucións) 242.197 edicións m →‎A Revolución: lingua Edición máis nova →
Liña 7: De [[1780]] a [[1786]] constinuou a actividade da súa compañía. O 23 de setembro de 1780, en [[Liège]], representou ''Le Triomphe de Grétri''; en 1783, en [[Xenebra, Suíza\|Xenebra]], compuxo o poema ''La Treille de Genève'' e en [[Lión\|Lióo]] representou a súa traxedia ''Augusta''. En [[1785]] dirixiu o teatro de [[Nîmes]] e o 30 de xuño de 1786 actuou no teatro de [[Aviñón]]. En 1787 estableceuse en [[París]], decidido a obter a consagración como autor dramático, pero ao principio as súas obras gozaron de escaso éxito: ''Les Gens de lettres ou le Poète provincial à Paris'', comedia en cinco actos, cunha soa representación; ''Augusta'', e ''Le Présomptueux, ou l'Heureux imaginaire'', pola que mesmo se lle chegou a acusar de plaxio. === A Revolución === En [[1789]] ~~rompeuse~~rompeu coa súa parella e foi convivir coa actriz [[Caroline Remy]], quen, entusiasta da [[Revolución Francesa\|Revolución]], propagaba os seus principios gañando o favor do público. ''<br>Le Philinte de Molière ou la Suite du Misanthrope, ''comedia en cinco actos representada o 22 de febreiro de 1790, obtivo un éxito importante. Fabre d'Églantine participou activamente na vida política parisina, iniciou unha colaboración co xornal ''Révolutions'' ''de Paris,'' de Camille Desmoulins, e intentou sen éxito ser elixido xuíz de paz en [[Chevreuse]]: un panfleto anónimo definiuno como "ávido de cartos, gastador e avaro, mal pai e mal marido".<ref>C. Wolikow, ''Fabre d'Egantine'', 2006, p. 429.</ref> E ao mesmo tempo continuaba a súa actividade como dramaturgo. O 20 de agosto de 1790 representouse ''Isabelle de Salisbury'', comedia ~~eroica~~heroica e lírica en tres actos con música de [[Bernardo Mengozzi]]; o 28 de xaneiro de 1791 a súa primeira comedia en dous actos, ''Le Convalescent de qualité, ou l'Aristocrate'', seguida en xuño por ''L'Intrigue épistolaire'', e en xullo por ''L'Apothicaire''. ''L'Héritière, ou les Champs et la Ville'', comedia en cinco actos, foi ~~reresentada~~representada o 5 de novembro de [[1791]], e ''Le Sot orgueilleux ou L'école des élections'', púxose en escena o 7 de marzo de [[1792]]. No verán de [[1792]], pouco antes da caída da monarquía, Fabre d'Églantine ofrecería a súa colaboración á Corte, aínda que só como engano e para obter cartos, como xa fixeran Danton e outros dantonistas.<ref>L. A. Saint-Just, ''Rapport au nom du Comité de salut public et du Comité de sûreté général'', 31 de marzo de 1794, en ''Oeuvres complètes'', 2004, pp. 715-720.</ref><ref>A. F. B. Molleville, ''Histoire de la Révolution de France pendant les dernières années du règne de Louis XVI'', vol. 9, 1802, pp. 181-182.</ref> Despois do 10 de agosto 1792, Danton, novo ministro de Xustiza, nomeouno secretario. <span class="cx-segment" data-segmentid="119"></span> Desde finais de agosto publicou o xornal ''Compte Rendu au Peuple Souverain''. No cuarto numero apareceu un chamamento ao derramamento de sangue e no sétimo numero xustificou os masacres de setembro. Porén, logo de elixido o 16 de setembro dese mesmo 1792 pola [[Convención Nacional\|Convención]], chamou á concordia nacional. Votou a favor da morte de [[Luís XVI de Francia\|Luís XVI]] e rompeu cos [[Xirondinos]] logo da traizón de [[Dumouriez]], lanzando contra el unha campaña xornalística desde a ''Gazette Nationale de France''.

Fabre d'Églantine: Diferenzas entre revisións