Sinfonía núm. 8 (Mahler): Diferenzas entre revisións

As dúas partes da ''Oitava Sinfonía'' combinan o texto sagrado do himno en latín do [[século IX]] ''Veni Creator Spiritus'' co texto laico das pasaxes do final do poema dramático ''Fausto'' de Goethe, escrito no [[século XIX]]. A pesar das disparidades obvias presentes nesta xustaposición, a obra en conxunto expresa unha única idea: a redención a través do poder do amor.<ref name="DLG905">{{cita Harvard|La Grange|2000|pp=905–07|sp=si}}</ref><ref name="NewGrove">Mitchell (1980), pp. 523–24|sp=si}}</ref> A elección destes dous textos non foi arbitraria; Goethe , un poeta que Mahler admiraba, cría que ''Veni Creator'' encarnaba os aspectos da súa propia filosofía e traduciuno ao alemán en [[1820]].<ref name="DG">{{cita Harvard|Mitchell|1995|p=11|sp=si}}</ref> Unha vez sentiuse inspirado pola idea do ''Veni Creator'', Mahler pronto viu o poema ''Fausto'' como a contraparte ideal ao himno latino.<ref>{{cita Harvard|La Grange|2000|p=891|sp=si}}</ref> A unidade entre as dúas partes da sinfonía establécese, musicalmente, na medida en que comparten material temático. En particular, as primeiras notas do tema ''Veni Creator'' ([[mi bemol]]→[[si bemol]]→[[la bemol]]) dominan os clímax de ambas as partes;<ref name="DLG905" /> na culminación da sinfonía, a glorificación de Goethe da "feminidade eterna" toma a forma dun coral relixiosao.<ref name="Cooke93">{{cita Harvard|Cooke|1980|pp=93–95|sp=si}}</ref>