Jean Giraudoux: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Inclusión de imaxes e profunda revisión ortográfica, eliminando restos da ortografía francesa de orixe. |
Reparacións en Ligazóns externas e eliminación do apartado Notas |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Jean Giraudoux 1927.jpg|thumb|Retrato de Jean Giraudoux]]
'''Hippolyte Jean Giraudoux ('''
Estudante brillante e soldado condecorado durante a [[Primeira Guerra Mundial]], desenvolveu funcións diplomáticas e administrativas paralelamente á publicación de [[Novela|novelas]] (''Suzanne et le Pacifique'', en 1921, ''Siegfried et le Limousin'', en 1922). Posteriormente virou cara ao teatro, logo do seu encontro co actor [[Louis Jouvet]], quen fará a posta en escena e a interpretación das súas obras máis salientables.
Liña 14:
=== Xuventude (1882-1919) ===
[[Ficheiro:Giraudoux - Églantine, 1927.djvu|thumb|Portada da súa obra ''Églantine'']]
Fillo menor de Léger Giraudoux<ref>Alexandre, le frère aîné de Jean, est né en [[1880]]. </ref> e d'Anne Lacoste, Jean Giraudoux naceu en Bellac un ano antes do traslado do seu pai a Bessines, por motivos laborais. <span class="cx-segment" data-segmentid="133"></span>En <time class="nowrap date-lien" datetime="1893-10">outubro de [[1893]]</time><time class="nowrap date-lien" datetime="1893-10"></time> ingresa como bolseiro no instituto de ensino secundario de [[Châteauroux]], que hoxe leva o seu nome
Logo de cursar o bacharelato de filosofía e tras cumprir o seu servizo militar en Roanne, [[Clermont-Ferrand]] e [[Lión|Lyon]], que concluíu en [[1903]], continuou cos seus estudos na Escola Normal Superior de París, na sección de letras, onde se apaixonou pola cultura alemá. <span class="cx-segment" data-segmentid="164"></span>Despois da obtención da [[Licenciatura|licenciatura de letras]] na [[Sorbona]] en xullo de<time class="nowrap date-lien" datetime="1904-07"> [[1904]]</time><time class="nowrap date-lien" datetime="1904-07"></time>, cun traballo sobre as ''odas pindáricas'' de [[Pierre de Ronsard|Ronsard]], pasou en novembro, seguindo os consellos do seu mestre Charles Andler, á sección de alemán.
Liña 22:
En 1909 publica o seu primeiro libro, ''Provinciales'', con notas de [[André Gide]]. En <time class="nowrap date-lien" datetime="1910-06">xuño de [[1910]]</time><time class="nowrap date-lien" datetime="1910-06"></time> acadou o primeiro posto nas oposicións de chancelarías e foi nomeado alto cargo na dirección política e comercial do ministerio francés de Asuntos Exteriores. Ademais, coñeceu a Rosalía Abreu (1886-1955), irmá do sen amigo Pierre, unha rapaza cubana herdeira dunha fortuna, cara á que tiña uns sentimentos que ela non compartía.
Foi ascendido inicialmente a agregado da oficina de estudo da prensa estranxeira, en <time class="nowrap date-lien" datetime="1912-09">setembro [[1912|de 1912]]</time><time class="nowrap date-lien" datetime="1912-09"></time>, e a vicecónsul de terceira<sup></sup> clase en [[1913]]. O mesmo ano, publicou na editora Grasset ''L'École des indifférents'' e iniciou unha relación con Suzanne Boland (1881-1969), que estivera casada anteriormente co comandante Paul Pineau
Foi alistado como sarxento no rexemento 298 de infantería en [[1914]] (posteriormente ascendido a vicelugartenente) e recibiu feridas de guerra en dúas ocasións, na [[Primeira Batalla do Marne|batalla do Marne]], en [[1914]], e na de Dardanelles en [[1915]], e obtivo o nomeamento de cabaleiro da Lexión de Honor. Convalecente, entrou na oficina de propaganda do ministerio francés de Asuntos Exteriores.
Liña 57:
* Consonte o testemuño de Gérard Heller, que o atopou en xullo de 1941<time class="nowrap date-lien" datetime="1941-07"></time><time class="nowrap date-lien" datetime="1941-07"></time>, "Giraudoux perdeu axiña confianza nas boas intencións do mariscal Pétain" e "comunicou a Londres de camiño informacións sobre a actividade intelectual clandestina en Francia"<ref name="Rolland130">Témoignage de Gérard Heller, ''Un Allemand à Paris, 1940-1944'', Paris, Le Seuil, 1981, p. 141-142, cité par Denis Rolland, ''Louis Jouvet et le théâtre de l'Athénée ''Promeneurs de rêves'' en guerre de la France au Brésil'', [http://books.google.fr/books?id=mXEUp9RydqQC&pg=PA130&dq=giraudoux+p%C3%A9tain+londres&lr=&sig=ACfU3U2ievBpwSSB9BsRcJ816a_BQ653YA#PPA129,M1 p. 129-130]</ref>.
* En [[1942]], mentres residía en París, afirmou "a imposibilidade dun encontro verdadeiro entre as dúas entanto que durase a guerra"<ref name="Rolland130">Témoignage de Gérard Heller, ''Un Allemand à Paris, 1940-1944'', Paris, Le Seuil, 1981, p. 141-142, cité par Denis Rolland, ''Louis Jouvet et le théâtre de l'Athénée ''Promeneurs de rêves'' en guerre de la France au Brésil'', [http://books.google.fr/books?id=mXEUp9RydqQC&pg=PA130&dq=giraudoux+p%C3%A9tain+londres&lr=&sig=ACfU3U2ievBpwSSB9BsRcJ816a_BQ653YA#PPA129,M1 p. 129-130]</ref>.
* O mesmo ano, un xornalista colaboracionista reprochoulle que, nas súas funcións de Comisario Xeral de Información, aceptase "secundar os xudeus na súa guerra".
* Propúxoselle abandonar Francia. El rexeitouno <ref>André Beucler, ''Les Instants de Giraudoux, et autres souvenirs'', Milieu du monde, 1948, 210 pages, p. 171.</ref>, argumentando a necesidade de librar en Francia unha "loita de influencia con Alemaña".<ref>Passage cité par Jacques Body dans ''Jean Giraudoux'', Paris, Gallimard, 2004, 934 pages, p. 713 <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2070761428</span>)</small>.</ref>
[[Ficheiro:Plaque_Jean_Giraudoux,_89_quai_d'Orsay,_Paris_7.jpg|thumb|Placa conmemorativa no número 89 de Quay d'Orsay, en Paris onde morreu Jean Giraudoux]]
[[Ficheiro:Tombe_Jean_Giraudoux,_Cimetière_de_Passy,_Paris.jpg|thumb|Tumba no cemiterio de Passy]]
A súa participación na loita contra a ocupación alemá no seo da [[Resistencia francesa|Resistencia]] está aínda en discusión
Giraudoux continuou os seus traballos literarios con ''L'Apollon de Bellac'', ''Sodome et Gomorrhe'' e ''La Folle de Chaillot'', e, xa como director literario da editora Gaumont, participou en diversas adaptacións cinematográficas.
Liña 70:
== Giraudoux antisemita e racista? ==
▲</ref>, e nalgúns casos, en extractos das réplicas de Holopherne en ''Judith''<ref>Préface de Chantal Meyer-Plantureux, dans ''Animateurs de théâtre: Baty, Copeau, Dullin, Jouvet, les Pitoëff'', de Robert Brasillach, Paris, Éditions Complexe, 2003, 165 pages, [http://books.google.fr/books?id=CoA1skzUXrMC&pg=PA61&dq=giraudoux+antis%C3%A9mite&sig=ACfU3U0dtcc4zxbqDhwJ59W5_K6kL75dNg#PPA41,M1 p. 41-42] <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2870279833</span>)</small>.</ref>, algúns autores consideran que Giraudoux era antisemita<ref>Enzo Traverso, « [http://www.anti-rev.org/textes/Traverso97b2/index.html L'antisémitisme comme code culturel] », in ''Pour une critique de la barbarie moderne. Écrits sur l'histoire des Juifs et de l'antisémitisme'', 1997, p. 2 (nouvelle édition revue et augmentée)</ref>{{Modelo:,}}<ref>François Léotard, « [http://www.tribunejuive.fr/index.php?option=com_content&task=view&id=777&Itemid=1719 Maurice, Jean et Raymond] », ''Tribune juive'', n° 26 ; Michel Wlassikoff, « [http://www.tribunejuive.fr/index.php?option=com_content&task=view&id=855&Itemid=1840 Littérature et antisémitisme, des ''Protocoles'' à l'antisionisme] », ''Tribune juive'', n° 28</ref>{{Modelo:,}}<ref>Préface de Chantal Meyer-Plantureux, dans ''Animateurs de théâtre: Baty, Copeau, Dullin, Jouvet, les Pitoëff'', de Robert Brasillach, [http://books.google.fr/books?id=CoA1skzUXrMC&pg=PA61&dq=giraudoux+antis%C3%A9mite&sig=ACfU3U0dtcc4zxbqDhwJ59W5_K6kL75dNg#PPA41,M1 p. 41-42] et [http://books.google.fr/books?id=CoA1skzUXrMC&pg=PA61&dq=giraudoux+antis%C3%A9mite&sig=ACfU3U0dtcc4zxbqDhwJ59W5_K6kL75dNg#PPA60,M1 p. 60-61], note 135 ; et ''Les enfants de Shylock, ou, L'antisémitisme sur scène'', de Chantal Meyer-Plantureux, Paris, Éditions Complexe, 2005, 269 pages, [http://books.google.fr/books?id=YRNuaDfaHxMC&pg=PA88&dq=giraudoux+antis%C3%A9mite&sig=ACfU3U3-4NMqtrOCtDk3ZYH3VIsiqfgpHA#PPA88,M1 p. 88] <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2804800245</span>)</small>, qui accuse [[Jean-Paul Sartre|Sartre]] de l'« innocentement » de Giraudoux.</ref>{{Modelo:,}}<ref>André Fontaine, ''Le camp d'étrangers des Milles 1939-1943: 1939-1943 : Aix-en-Provence'', Édisud, 1989, 244 pages, p. 33 <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2857443056</span>)</small>.</ref>{{Modelo:,}}<ref>Georges Zimra, ''Penser l'hétérogène: figures juives de l'altérité'', Paris, L'Harmattan, 2007, 286 pages, [http://books.google.fr/books?id=fa6CiDS6i68C&pg=PA135&dq=giraudoux+antis%C3%A9mite&sig=ACfU3U1VcwdlnotN7CL3-gbdkPJ_jlCuPg#PPA135,M1 p. 135] <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2296045200</span>)</small>.</ref>{{Modelo:,}}<ref>Pierre Laborie, ''L'opinion française sous Vichy'', Paris, Le Seuil, 1990, 405 pages, p. 131 <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2020120720</span>)</small>.</ref>{{Modelo:,}}<ref>Béatrice Philippe, ''Être juif dans la société française du Moyen Age à nos jours: du Moyen Age à nos jours'', Paris, Éditions Complexe, 1997, 471 pages, [http://books.google.fr/books?id=ydBKS4Dg3REC&pg=PA282&dq=giraudoux+antis%C3%A9mite&lr=&sig=ACfU3U3IZL2WZX-xc0hjnki9Ztkhu7700Q p. 282-283] <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2870276729</span>)</small>.</ref>{{Modelo:,}}<ref>Ralph Schor, ''L'antisémitisme en France dans l'entre-deux-guerres: prélude à Vichy'', Paris, Éditions Complexe, 2005, 380 pages, [http://books.google.fr/books?id=PbvpzzZgprgC&pg=PA38&dq=giraudoux+antis%C3%A9mite&lr=&sig=ACfU3U3XeGPWGRgxarIFEd9bYsNY7sUeNA p. 38] <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2804800504</span>)</small>.</ref>{{Modelo:,}}<ref>Jacques Lecarme, ''Drieu La Rochelle, ou, Le bal des maudits'', Paris, Presses universitaires de France, 2001, 469 pages, p. 400 <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2130499686</span>)</small>.</ref>{{Modelo:,}}<ref>[[Hannah Arendt]], ''Elemente und Ursprünge totaler Herrschaft'', Munich, Piper, 1986, p. 66-102. </ref> e racista<ref>Pierre Hebey, ''La Nouvelle Revue Française des années sombres, 1940-1941'', Gallimard, 1992, p. 50, évoque un « fonds commun de racisme » à la fin des années trente, évoquant ''Le Péril juif'' de Marcel Jouhandeau, ''France-la-doulce'' de [[Paul Morand]], ''Gilles'' de Pierre Drieu la Rochelle et ''Plein pouvoirs'' de Giraudoux. </ref>{{Modelo:,}}<ref>Pol Vandromme, ''Jours d'avant'', L'Âge d'Homme, 1993, 112 pages <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2825103209</span>)</small>, qui qualifie, p. 32, Giraudoux d'« apologiste du racisme dans son essai ''Pleins pouvoirs'' ».</ref>{{Modelo:,}}<ref>Steven Bernas, ''Archéologie et évolution de la notion d'auteur'', L'Harmattan, coll. </ref>. O especialista en [[Jean-Paul Sartre|Sartre]] Jean-François Louette xulga tamén que Giraudoux "evoca moitos problemas" en ''Pleins pouvoirs'', pero que "o esencial hoxe parece o capítulo titulado ''La France peuplée''", onde se condena a "violencia racisa"<ref group="N">Sylviane Coyault, ''Giraudoux, Européen de l'entre-deux-guerres'', volume 36 de ''Cahiers Jean Giraudoux'', Presses universitaires Blaise Pascal, 2008, 400 pages, p. 350 <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2845163762</span>)</small>, qui commente : « où l'on voit qu'en effet, penser, c'est classer, et aussi quels tours de passe-passe permet la modalisation.</ref>. Para Jean-Claude Milner, "o Giraudoux racista e o Giraudoux republicano non se poden separar"<ref>Jean-Claude Milner, ''L'archéologie d'un échec: 1950-1993'', Le Seuil, 1993, 139 pages, p. 45 <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2020208180</span>)</small>.</ref>. Daniel Salvatore Schiffer xulga que en ''Pleins pouvoirs'', Giraudoux está "non lonxe [...] do antisemitismo de [[Johann Gottlieb Fichte|Fichte]] ou de [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Hegel]] »<ref>Daniel Salvatore Schiffer, ''Les Intellos ou la dérive d'une caste'', L'Âge d'Homme, coll. </ref>. En opinión de Claude Liauzu, Giraudoux deulle conotacións positivas á palabra "racista", no marco dunha banalización do racismo, nos anos 30<ref>Claude Liauzu, ''La société française face au racisme: de la Révolution à nos jours'', volume 752 de ''Questions à l'histoire'', Éditions Complexe, 1999, 190 pages, p. 100 <small>([[ISBN]] <span class="nowrap">2870277423</span>)</small>.</ref>. Segundo Pierre Vidal-Naquet, igualmente, o racismo de Giraudoux, en 1939, é prodixiosamente banal<ref>Pierre Vidal-Naquet, « Sur un livre de Giraudoux publié en 1939: ''Pleins pouvoirs'' », ''Cahiers Jean Giraudoux'', n° 21: « Figures juives chez Jean Giraudoux », Grasset, 1992. </ref>.<span class="cx-segment" data-segmentid="469"></span><span class="cx-segment" data-segmentid="485"></span>
== Obras ==
Liña 126 ⟶ 125:
* ''Les Siamoises'' (esbozada) 1982
== Ligazóns externas ==
* <span class="ouvrage" id="TeissierBerne2010"><span class="ouvrage" id="Guy_TeissierMauricette_Berne2010"></span></span><span class="ouvrage" id="TeissierBerne2010"></span>[http://giraudoux.univ-bpclermont.fr/ Sitio web de Amigos de Jean Giraudoux]
* [http://www.amis-auteurs-nicaise.gallimard.fr/html/autgall/01066.htm Asociacións de amigos de Jean Giraudoux]
* [http://www.comptoirlitteraire.com/uploads/2007/07/giraudoux.doc
* [
* [http://
▲* [http://www.comptoirlitteraire.com/uploads/2007/07/giraudoux.doc Présentation de Giraudoux et de ses œuvres]
== Referencias ==
|