Revisión como estaba o 5 de abril de 2016 ás 12:39 editar Elisardojm (conversa \| contribucións) 102.538 edicións →‎1972–1975: arranxiños de redacción ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 5 de abril de 2016 ás 12:55 editar desfacer Elisardojm (conversa \| contribucións) 102.538 edicións →‎1975–1980: arranxiños de redacción e outros Edición máis nova →
Liña 35: === 1975–1980 === [[Ficheiro:Eric vail atlanta flames 1978.jpg\|miniatura\|esquerda\|250px\|[[Eric Vail]] loita pola posición fronte á portería nun partido ante aos [[Colorado Rockies (NHL)\|Colorado Rockies]] en 1978.]] Creighton creou un equipo consistente, mais non excepcional, finalizando na terceira posición nada Patrick Division nas tres seguintes tempadas e gañando algúns partidos máis dos que perdían cada ano.<ref>{{Cita Harvard\|Boer\|2006\|p=25}}</ref> O equipo clasificouse para os ''play-offs'' nas tres tempadas, mais foron eliminados na primeira rolda todas as veces.<ref name="0708MG105" /> Na [[Tempada 1975-1976 da NHL\|tempada 1975–76]], foron derrotados por [[Los Angeles Kings]] nunha serie ao mellor de tres partidos por 2 partidos a 0. Os Kings eliminaron de novo aos Flames na [[Tempada 1976-1977 da NHL\|tempada 1976–77]], mais os de Atlanta conseguiron a primeira vitoria nos ''play-offs'' da súa historia no segundo partido das series.<ref name="0708MG219" /> Vail marcou o gol gañador na vitoria por 3 goles a 2 o 7 de abril de 1977,<ref>{{Cita noticia \|url=http://news.google.com/newspapers?nid=348&dat=19770408&id=v-wtAAAAIBAJ&sjid=_zIDAAAAIBAJ&pg=6819,1050224 \|título=Flames break jinx, square series with Kings \|xornal=Rome News-Tribune \|data=8 de abril de 1977 \|dataacceso=6 de febreiro de 2016 \|páxina=7A \|lingua=en}}</ref> mais os Flames foron eliminados no terceiro partido.<ref name="0708MG219" /> No [[Draft da NHL 1975\|''draft'' de 1975]] [[Willi Plett]] emerxeu como xove estrela para os Flames. Anotou 33 goles na súa primeira tempada como profesional na [[Tempada 1976-1977 da NHL\|1976–77]] e gañou o Calder Trophy.<ref name="Podnieks682">{{Cita Harvard\|Podnieks\|2003\|p=682}}</ref> Buscando a mellora da fortuna do seu equipo, Fletcher realizou varios movementos nas seguintes tempadas para reelaborar o cadro de xogadores dos Flames. O seu tándem de porteiros de Bouchard e Myre comezara a pelexa entre si na [[Tempada 1977-1978 da NHL\|tempada 1977–78]], cando ambos buscaron máis tempo de xogo. Fletcher respondeu nomeando a Bouchard como o seu primeiro porteiro e cambiando a Myre aos St. Louis Blues a cambio de tres xogadores. O equipo clasificouse para os ''play-offs'' de novo, mais foron o único equipo que caeu fronte a un equipo cun peor rexistro de puntos que eles, os [[Detroit Red Wings]], na serie ao mellor de tres partidos, por 2 partidos a 0.<ref>{{Cita Harvard\|Boer\|2006\|p=26}}</ref> En marzo de 1979, Fletcher realizou un traspaso de oito xogadores que levou ao líder de anotación da franquía Tom Lysiak e a catro xogadores aos [[Chicago Blackhawks\|Chicago Black Hawks]] a cambio de tres xogadores, encabezados polo defensa [[Phil Russell (hóckey sobre xeo)\|Phil Russell]].<ref>{{Cita noticia \|url=http://news.google.com/newspapers?id=fgxgAAAAIBAJ&sjid=P-kFAAAAIBAJ&pg=4847,2316173 \|título=Flames trade Lysiak to Chicago \|xornal=The Miami News \|data=14 de marzo de 1979 \|dataacceso=29 de agosto de 2012 \|páxina=1C \|lingua=en}}</ref> Fletcher esperaba que a chegada de Russell axudara a que o seu equipo conseguira o éxito nos ''play-offs''.<ref>{{Cita noticia \|apelidos=Cole \|nome=Glenn \|url=http://news.google.com/newspapers?id=xJYuAAAAIBAJ&sjid=haEFAAAAIBAJ&pg=6572%2C2394059 \|título=The 'Trade' still burning issue in Atlanta \|work=Montreal Gazette \|data=27 de marzo de 1979 \|dataacceso=6 de febreiro de 2016 \|páxina=17 \|lingua=en}}</ref> Alentados por un récord de 10 vitorias consecutivas en outubro de 1978,<ref name="8YearsinAtlanta" /> na [[Tempada 1978-1979 da NHL\|tempada 1978–79]] os Flames conseguiron o seu mellor rexistro de todas as súas tempadas en Atlanta con 41 vitorias, 31 derrotas e 8 empates.<ref name="0708MG105" /> [[Bob MacMillan]], adquirido no intercambio de Myre, converteuse no primeiro xogador dos Flames (excluíndo a Lysiak) en liderar ao equipo en anotación en seis anos e, xunto con [[Guy Chouinard]], foi un dos primeiros dous xogadores dos Flames en anotar [[Lista de xogadores da NHL con 100 puntos nunha tempada\|100 puntos]] nunha tempada.<ref name="0708MG105" /><ref>{{Cita Harvard\|Boer\|2006\|p=27}}</ref> Chouinard converteuse tamén no primeiro xogador do equipo ~~con~~en ~~also became the team's first~~anotar [[Lista de xogadores da NHL con 50 goles nunha tempada\|50 goles nunha tempada]].<ref>{{Cita noticia \|url=http://news.google.com/newspapers?id=k_YjAAAAIBAJ&sjid=Hu4DAAAAIBAJ&pg=6680,3357393 \|título=Atlanta routs Rangers \|xornal=Spokane Spokesman-Review \|data=7 de abril de 1979 \|dataacceso=6 de febreiro de 2016 \|páxina=21 \|lingua=en}}</ref> MacMillan gañou o [[Lady Byng Memorial Trophy]] esa tempada como xogador máis deportivo da NHL.<ref name="0708MG23">{{Cita Harvard\|Hanlon\|Kelso\|2007\|p=23}}</ref> Nos ''play-offs'' fronte aos [[Toronto Maple Leafs]], Atlanta unha vez máis non puido gañar un partido e perderon a serie ao mellor de tres partidos por 2 partidos a 0.<ref name="0708MG219" /> Fletcher continuou a mudar a aparencia do seu equipo durante a [[Tempada 1978-1979 da NHL\|1978-79]]. [[Al MacNeil]] sucedeu a Creighton como adestrador xefe antes do inicio da tempada,<ref>{{Cita noticia \|url=http://news.google.com/newspapers?id=tUQNAAAAIBAJ&sjid=ym0DAAAAIBAJ&pg=7172,1037141 \|título=Flames name Al MacNeil as new coach \|xornal=Pittsburgh Post-Gazette \|data=8 de xuño de 1979 \|dataacceso=6 de febreiro de 2016 \|páxina=12 \|lingua=en}}</ref> e o equipo adquiriu a estrela sueca [[Kent Nilsson]] logo da caída da WHA. Nilsson liderou o equipo de Atlanta en anotación con 40 goles e 53 asistencias.<ref>{{Cita Harvard\|Boer\|2006\|pp=28–29}}</ref> No [[Draft da NHL 1979\|''draft'' de 1979]], Fletcher seleccionou catro xogadores – [[Paul Reinhart]], [[Jim Peplinski]], [[Pat Riggin]] e [[Tim Hunter (hóckey sobre xeo)\|Tim Hunter]] – que finalmente se converterían en habituais na aliñación dos Flames.<ref>{{Cita Harvard\|Boer\|2006\|p=28}}</ref> Con todo, aínda que os Flames se clasificaron de novo para os ''play-offs'' en 1980, perderon de novo na primeira rolda, caendo na serie ao mellor de cinco partidos fronte aos [[New York Rangers]] por 3 partidos a 1.<ref name="0708MG219" />

Atlanta Flames: Diferenzas entre revisións