Filipe Neri: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m ort. |
||
Liña 8:
== Conflitos coa xerarquía ==
Deste xeito, adicouse á predicación cun estilo alegre e desenfadado, ata o punto de que foi denominado o ''santo comediante'' e o bromista divino. As súas tolerías e
== Fundacións e actividades ==
Fundou o hospital de [[Santa Trindade]] dos [[Peregrino]]s e Convalecentes. No ano xubilar de [[1574]], chegou a atender a uns 140.000.
Aos 36 anos de idade foi ordenado [[sacerdote]], algo para o que fora moi reticente por non considerarse merecedor desta dignidade. Formou entón unha comunidade de presbíteros chamada o ''Oratorium'' onde tiña unha importante papel a música (o célebre [[oratorio]] e o canto). O seu carisma e entusiasmo contaxiou a un gran número de fieis ata o punto que en [[1578]], o papa [[Gregorio XIII]] recoñeceu a congregación dos [[Oratorianos]]. A partir dese momento, sufriu escasas resistencias e multitude de persoas de toda condición acudían a el en busca de consello, alento e consolo. Dende Papas (coñeceu 14) ata xente marxinal, pasando por artistas cos que tiña unha especial sintonía. Tivo amizade con outras figuras relixiosas da época como [[Ignacio de Loiola]], [[Francisco de Sales]] ou [[Carlos Borromeo]]. En varias ocasións, ofrecéuselle a púrpura
Atribúeselle a súa influencia sobre o papa [[Clemente VIII]] o feito de que este levantase o anatema e a excomuñón ao rei [[Henrique IV de Francia]]. O seu labor a prol do
Reconstruíu unha igrexa en ruínas: [[Santa María de Vallicella]] onde se habilitou unha sinxela cela. Hoxe é a casa nai dos oratorianos e alí se atopan as súas [[reliquias]]. Os seus funerais foron multitudinarios. Sucedeuno ao fronte da orde [[Cesare Baronius]], confesor de Clemente VIII. Foi beatificado por [[Paulo V]] en [[1615]] e canonizado por [[Gregorio XV]] en [[1622]].
|