Flamenco: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →Toque: arranxiño |
→Toque: texto traducido desde a wiki .es:Flamenco#Toque |
||
Liña 123:
Os principais guitarristras foron [[Manuel Ramírez de Galarreta]], o Gran Ramírez (Madrid, 1864-1920), e os seus discípulos [[Santos Hernández]] (Madrid, 1873-1943), que construíu varias guitarras para o mestre [[Sabicas]], [[Domingo Esteso]] e [[Modesto Borreguero]]. Así mesmo destacan os Irmáns Conde, Faustino (1913-1988), Mariano (1916-1989) e Julio (1918-1996), sobriños de Domingo Esteso, cuxos fillos e herdeiros continúan a saga.
Os tocaores usan a técnica dp [[alzapúa]], e o [[Picado (música)|picado]],<ref>O picado consiste en pulsar unha corda cos dedos índice e medio alternativamente, apoiando os dedos na corda inmediatamente superior.</ref> o [[rasgueo]] e o [[trémolo]],<ref>O [[trémolo]] que é a acción de pulsar co meñique, o anular, o medio e o índice una mesma corda de forma consecutiva e rápida. É unha técnica que no flamenco execútase usando catro dedos, mentres que na guitarra clásica úsanse soamente tres (anular, corazón e índice).</ref> entre outras. O rasgueo pode ser realizado con 5, 4 ou 3 dedos, este último inventado por [[Sabicas]]. O emprego do pulgar é tamén característico no toque flamenco. Os guitarristas apoian o pulgar na tapa armónica da guitarra e os dedos índice e medio sobre a corda superior á que están tocando, logrando así unha maior potencia e sonoridade que o guitarrista clásico. Tamén se apoia o dedo medio no golpeador da guitarra para conseguir máis precisión e forza á hora de pulsar a corda. Así mesmo o uso do golpeador como elemento de percusión dota de gran forza á interpretación guitarrística flamenca. Denomínase "falseta" á frase melódica ou floreo que se intercala entre as sucesións de acordes destinadas a acompañar a copla.<ref>Véxase a [[drae:falseta|definición de ''falseta'' no DRAE]].</ref> Así mesmo fálase de tocar ou acompañar por arriba (usando a [[dixitación (técnica)|dixitación]] do [[acorde]] [[mi maior]]) e por medio ([[la maior]]), con independencia de que se transformara ou non co [[capo]].
O acompañamento e o toque solista dos guitarristas flamencos baséase tanto no sistema armónico modal como no tonal, aínda que o máis frecuente é unha combinación de ambos. Algúns cantes flamencos interprétanse "a pan seco" ([[a cappella]]), sen acompañamento de guitarra.
Segundo o tipo de interpretación fálase de:
* '''Toque airoso''': vivaz, rítmico e sonoridade brillante, case metálica.
* '''Toque xitano ou flamenco''': fondo e con pellizco, usa preferentemente os bordóns e os [[Notas a contratempo|contratempos]].
* '''Toque pastueño''': lento e tranquilo.
* '''Toque sobrio''': sen [[ornamento (música)|ornamentos]] nin alardes superfluos.
* '''Toque virtuoso''': con dominio excepcional da técnica, corre o risco de caer nun efectismo desmesurado.
* '''Toque curto''': pobre en recursos técnicos e expresivos.
* '''Toque frío''': carente de fondura e pellizco.
== Cantaores ==
| |||