El Agricultor: Diferenzas entre revisións

'''''El Agricultor''''' foi unha publicación periódica de ideoloxía [[agrarismo|agrarista]] editada pola "[[Sociedad de Labradores y Agricultores de Riotorto]]" e a "[[Unión Agrícola y Pecuaria de Villaodrid y Villameá]]". Coñeceu dúas épocas. A primeira, como "[[revista]] mensual de agricultura", cun total de 113 entregas, estendeuse de xullo de [[1907]] a decembro de [[1916]]. A segunda, como [[periódico]] quincenal [[agrarismo|agrario]], con novo director e novo formato, reapareceu e desapareceu en 1919. A revista [[en cuarto]] de 16 páxinas cada número converteuse na segunda época nun periódico de [[formato berlinés]] de só 4 páxinas.

A publicación imprimíase en Mondoñedo nos talleres de [[César González Seco]], editor e político que andado o tempo sería sogro do escritor e xornalista [[Álvaro Cunqueiro]]. Aínda que o berce da revista é [[Riotorto]], a súa área de influencia abrangueu nos anos seguintes ósos concellos limítrofes de [[Vilameá]] e [[Vilaodriz]] (que forman o actual concello da [[A Pontenova|Pontenova]]), [[Lourenzá]], [[Meira]], [[A Pastoriza]], e [[Mondoñedo]].

O activismo agrario da zona aparece vencellado ó movemento reformista da [[Solidaridad Gallega]] da [[A Coruña|Coruña]]. Os líderes do agrarismo local, e en particular Venancio Gavín, participan na organización da [[Federación Agropecuaria del Norte Galaico]] e nas varias [[Asembleas agrarias]] celebradas en [[Monforte]] e [[Ribadavia]] e na organización da [[Federación Agropecuaria del Norte Galaico]]. Politicamente, a Sociedade agraria de Riotorto e o seu órgano de expresión nacen co obxectivo de loitar contra o caciquismo e desprazar do concello o alcalde [[José García Éstoa]], que levaba máis de 20 anos gobernadorexendo o concello, e o seu sucesor, [[José María Bermúdez Leibas]]. Durante o mandato deste último, a publicación da sociedade competirá con [[El Eco de Riotorto]], quincenario fundado por [[José María Sampedro]] para contrarrestar a súa propaganda. Estratexicamente, os activistas locais da denominada "Candidatura socialSocial" posicionáronse nun primeiro momento como opositores ó liberalismo [[Montero Ríos|monterista]] de [[Avelino Montero Villegas]] dominante no distrito mindoniense, aínda que a partir de [[1913]] tanto a sociedade coma a publicación cambiencambiaron de orientación ata se colocaren practicamente á súa sombra.

Unha edición facsimilar conda todoscabeceira riotortense oscos números que se conservaron (da primeira época todos menos seis, e da segunda dous dos oito) foi publicada pola [[Sociedade Anónima da Xestión do Plan Xacobeo]] a iniciativa da Asociación [[A Arrincadeira]] en [[maio do 2007]], en catro volumes, co gallo do centenario da súa aparición. O xornal [[El Progreso]] tamén se sumou á celebración da publicación riotortense coa publicación dunha escolma de artigos representativos da revista e do periódico que se repartiu coa edición local da [[A Mariña|Mariña]] o [[Día das Letras Galegas]].