Fernando I, Sacro Emperador Romano-Xermánico: Diferenzas entre revisións

A vida de Fernando ficou marcada por unha loita dobre: contra o [[Islamislam]], no Danubio, onde, tras a morte de seu cuñado Luís II en 1516, foi elixido rei da Bohemia e Hungría, debendo conter o adianto otomán sobre [[Viena]]. Non conseguiu tomar Buda en 1541 e tería que asinar unha tregua de oito anos (1562) pagando tributo annal ao sultán e recoñecemento, na Transilvania, da dinastia rival de Xoán Zápolya. A súa segunda loita estivo en contra os protestantes, cunha relativa indiferenza. Fernando, alumno e amigo dos xesuítas, deixárase influenciar na súa estadía en Flandres polos humanistas, sobre todo Erasmo. Participara da Asemblea de Ratisbona en 1524, que decidiu a reforma católica na Alemaña, constituíu cos cinco cantóns católicos primitivos de Suíza unha Unión Cristiá, en 1529, para combater a herexia protestante, asinou coa Liga de Esmalcalda o Tratado de Kadan e esmagou a revolta dos señores checos en Bohemia.