Salustiano de Olózaga: Diferenzas entre revisións

'''Salustiano Olózaga''' ([[Oyón]] ([[Áraba]]), [[8 de xuño]] de [[1805]] - [[París]], [[26 de setembro]] de [[1873]]). Militarfoui un militar, escritor, avogado e político [[España|español]].

Estudou Filosofía en [[Zaragoza]] e [[Madrid]] e Leis nesta última cidade. Membro da Milicia Nacional, e liberal convencido, participou como oficial custodiado no establecemento das Cortes de Cádiz. Exiliouse a San Xoan da Luz, ([[Francia]]), en [[1831]], fuxindo da política represiva de [[Fernando VII]] tras as revoltas de [[1831]]. Con [[Mendizábal]] foi Gobernador Civil de MAdridMadrid e máis tarde Deputado desta cidade e despois de [[Logroño]] dende [[1836]] até [[1873]]. Participou na elaboración da [[Constitución española de [[1837]] tras o ''Motín de la Granja de San Ildefonso'', convencido da necesidade de superar os enfrontamentos da [[Constitución española de 1812|Constitución de [[1812]] e o Estatuto Real de [[1834]]. É por esta época cando se nomea como preceptor da filla menor da naquel momento Rexente [[María Cristina de Borbón]], e do difuntodefunto Fernando VII, a futura [[Isabel II de España|Isabel II]].

Oposto á ''Lei de Concellos'' da Rexente e cun claro apoio ao progresismo de [[Baldomero Espartero|Baldomero]] no seu enfrontamento con Cistina. Ao ascender Espartero ao poder, foi nomeado embaixador en [[París]] onde tratou de conciliar as posicións oficiais españolas coas tramas que realizaba María Cristina no exilio. Tras a caída da Espartero e recentemente nomeada Isabel II maior de idade e Raíña de España, foi nomeado [[Presidente do Goberno de España|Presidente do Consello de Ministros]] onde tivo que enfrontarse ás falsas acusacións do reacionario [[Luis González Bravo]], nas que sostiña que tratara de disolver as Cortes mediante o uso da violencia e a intimidación da raíña. Esta situación obrigouno outra vez a marchar a Francia o [[19 de novembro]] de [[1843]]. Non voveríavolvería a España até [[1847]]. En [[1853]] ingresou como membro da [[Real Academia da Historia]]. Posteriormente foi embaixador en París e de volta á península mantivo duras críticas fronte aos moderados e reacionarios.

En [[1871]] foi nomeado membro da [[Real Academia Española]]. Faleceu sendo embaixador de España en Francia.