[[Ficheiro:Nationalmuseet_-_Cophenaghen_-_brygos_vomiting1.jpg|thumb|Un escravo atende un simposiasta que vomita]]
Un simposio estaba supervisado por un "simposiarca" que decidía can forte sería o viño da noite, dependendo de se prevíanse discusións serias ou só indulxencias sensuais. Os gregos e romanos adoitaban servir o seu viño mesturado con auga e beber viño puro considerábase unhaun costume dos [[Bárbaro|pobos incivilizados.]] Con todo, había diferenzas importantes entre os simposios romanos e gregos. Nun simposio romano servíase viño antes, con e despois da comida, e permitíase que as mulleres participasen. Nun simposio grego, o viño era só bebido após a cea, e as mulleres non podían asisitir.<ref>{{Modelo:Cita libro|last1 = Gately|first1 = Iain|title = Drink: A Cultural History Of Alcohol|date = 2008|publisher = Penguin Group|location = New York|isbn = 978-1-592-40464-3|page = 32}}</ref> O viño sacábase dunha ''krátera'', unha gran xerra cargada por dous homes, e servíase en vasos (''oenochoe''). Observábanse certas formalidades, entre as cales a máis importante eran as [[Libación|libacións]], a vertedura dunha cantidade pequena de viño en honor das deidades ou dos mortos.
Nun fragmento da súa obra de c. 375 a. C., ''Semele ou Dionysus'', Eubulo fai deus do viño [[Dioniso]] describir a forma de beber adecuado ou inadecuada:<blockquote data-cx-mt-provider="Apertium" class="">
