Colexio dos xesuítas de Camposancos: Diferenzas entre revisións
Nova páxina: "{{En uso}} {{Coordenadas|41|53|19.1|N|8|51|3.48|W|display=title}} [[Ficheiro:|Colexio dos xesuítas de Camposancos, en ruínas.]] O '''Colexio Apóstolo Santiago''' dos Padres..." |
(Sen diferenzas.)
|
Revisión como estaba o 2 de febreiro de 2016 ás 18:01
Esta páxina ou sección está a editarse nestes intres. Para evitar posibles conflitos de edición, non edites esta páxina ou sección mentres vexas esta mensaxe. Revisa o historial de edicións para saber quen traballa nela. O usuario HombreDHojalata (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 8 anos. O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes dende a última edición do usuario que o puxo; pasado ese tempo debe retirarse. |
Coordenadas: 41°53′19.1″N 8°51′3.48″O / 41.888639, -8.8509667 [[Ficheiro:|Colexio dos xesuítas de Camposancos, en ruínas.]]
O Colexio Apóstolo Santiago dos Padres Xesuítas, na Pasaxe (Camposancos, A Guarda) hoxe en ruínas, foi xermolo das universidades de Deusto e Comillas.
Historia
Situado á beira do Río Miño, preto da desembocadura, foi fundado en 1876. Por primeira vez en España, os xesuítas intentaban instituír unha universidade privada, que finalmente só estivo en activo durante cinco anos. O colexio chegou a contar cun prestixio enorme ata o punto que del xurdiron dúas notables institucións como a Universidade de Deusto e a Universidade Pontificia de Comillas. Entre os profesores máis destacados estivo Baltasar Merino e entre os alumnos avantaxados que saíron do colexio está o político pontevedrés Manuel Portela Valladares, que chegaría a ser ministro e presidente do goberno coa república; Antón Losada Diéguez; Xosé Franco Montes ou Javier Ozores Pedrosa.
De 1916 a 1932 foi ocupado polos seus irmáns de relixión portugueses, porén baixo o mandato da Segunda República a orde dos xesuítas foi expulsada e o centro pasou a ser un sanatorio.
Campo de concentración
- Artigo principal: Campo de concentración de Camposancos.
O recinto, convertido en hospital, empregouse, entre 1938 e 1941, durante a Guerra Civil Española e a posguerra, como campo de concentración e acolleu prisioneiros políticos e combatentes do exército republicano.[1]. Habilitado como centro de reclusión a finais de 1937, chegou a estar ocupado, en 1938, por 1 066 reos cando a capacidade (segundo informe oficial do réxime franquista) era de 868 presos. As fontes diverxen en torno a poboación reclusa que pasou por el, pero oscila entre os 2 000 e os 3 000 presos.
En 1943 volveu ser un centro de ensino dos xesuítas, aínda que non retornou ó esplendor anterior e pechou as aulas en 1959.
Dada a súa privilexiada posición na foz do Miño, houbo un proxecto dunha construtora para converter o edificio nun complexo turístico de luxo.
Notas
- ↑ Alonso, Sara "Camposancos pierde su memoria" El País, 4/9/2012.
Véxase tamén
Bibliografía
- Laurelo Roa, Marcelino (1999). "Campo de concentración de Camposancos" en La libertad es un bien muy preciado. Consejos de Guerra celebrados en Gijón y Camposancos… ISBN 978-84-931175-0-4.
Ligazóns externas
- «Colegio de los Jesuitas en O Pasaxe» 16/5/2013 (en castelán)
- "3.000 asturianos vivieron confinados en Camposancos entre 1937 y 1939" 10/8/2006 (en castelán)