Invasión musulmá da Península Ibérica: Diferenzas entre revisións

Musa deixou a fronte do exército en España a seu fillo [[Abd al-Aziz ibn Musa|Abd el-Aziz ibn Musa]] (Abdelaziz), quen permaneceu en [[Sevilla]], primeira capital de [[Al-Ándalus]], como [[wali]]. Con el quedouse o groso do botín. Aínda que unha parte estaba destinada a cubrir os gastos da administración e da guerra, a maioría gardábase para oa seusúa repartorepartición entre as tropas cando se licenciasen ao final da campaña, con reserva dun quinto (chamado ''jums'') para o califa. Este repartorepartimento, a causa do lento da conquista, aínda tardou varios anos.

O primeiro que fixo este foi unha especie de catastro ou rexistro de ingresos impoñibles, para clarificar as fontes e capacidades do fisco e aumentar así seu rendemento. A continuación fixo unha distribución do botín, que aínda estaba pendente de dividir. Este repartorepartimento do botín tiña un efecto político e psicolóxico, pois mostraba ás claras que a decisión tomada por Omar II de permanecer na península era definitiva.

CoCoa repartorepartición asignáronse propiedades e bens á facenda pública, e distribuíronse outras terras entre os conquistadores, a fin de calmar os seus enfrontamentos. Incluso parte dos terreos correspondentes ao Califa por ''jums'' foron entregados en usufruto, por decisión de Omar II, a cambio dun pacto feudal. Con todo iso, conseguiuse reducir a tensión entre os conquistadores. Pero tamén nisto se notou o diferente trato cara os bérberes, que foron asentados nas ladeiras dos sistemas cantábrico e central, e nas montañas andaluzas, mentras que os terreos máis fértiles do sur foron para continxentes procedentes de Siria e Exipto.