Bufo real: Diferenzas entre revisións

Son amigos de face-los niños en acantilados e paredes verticais, mellor se contan coa presenza dunha árbore preto do niño que lle permita un bo punto de despegue. Os sitios xeitosos son utilizados a miúdo durante xeracións. En áreas onde as paredes de rocha non abundan, poden chegar a facer niños no chan ou a aproveitar construcións doutras aves rapaces.

A grande área de distribución do bufo real facilitou a aparición de diferentes subespecies. O número destas varía segundo os científicos, contándose ata vinte, que varían segundo a cor da plumaxe e o tamaño. Estudios recentes do ADN e dos sons característicos da especie, deron como resultado a identificación de 14 razas distintas, por ben que a falla de análises comparativas dos bufos reais asiáticos fai que a catalogación das subespecies fique aínda aberta. Recentemente certificouse que a antiga variedade ''Bubo bubo ascalaphus'' do norte de [[África]] e o próximo oriente (ten unha cor de fondo de beixe acastañada, semellante á cor da area) constitúe de feito unha especie independente : '''Bubo ascalaphus'''.

A conduta agresiva das aves diúrnas cara as aves de rapina nocturnas fixo que o bufo real, coma outras especies, fora usado como cebo para atraer a aves de caza. As aves, a miúdo córvidos e aves de presa diúrnas, atraidas pola presenza do bufo, eran capturadas polos cazadores agachados a carón. Nalgunhas rexións a captura de xoves bufos para utiliza-los deste xeito fixo reducir drasticamente as poboacións.

En Europa occidental o tráfico rodado constitúe a ameaza meirande para as poboacións da especie. Os bufos atopan un territorio de caza atractivo nas estradas, nas que poden atopar presas feridas e máis doadas de cachar, e son a miúdo eles mesmos vítimas dos coches. Os parque eólicos son tamén un perigo para estas aves.

. No caso do bufo real é tamén importante evitar que sexan molestados durante a época de cría.

== Véxase tamén ==