Fernando Fernán Gómez: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Substitución automática de texto (-actor de reparto +actor secundario) |
secundaria |
||
Liña 26:
|premios cannes =
|premios san sebastián =
|premios goya = '''[[Premio Goya ó mellor director|Mellor director]]'''<br />1986 ''[[El viaje a ninguna parte (película)|El viaje a ninguna parte]]''<br />'''[[Premio Goya á mellor interpretación masculina protagonista|Mellor actor protagonista]]'''<br />1986 ''[[Mambrú se fue a la guerra (película)|Mambrú se fue a la guerra]]''<br />1998 ''[[El abuelo (película)|El abuelo]]''<br />'''[[Premio Goya á mellor interpretación masculina
|premios césar =
|premios ariel =
Liña 52:
Nos setenta Fernán Gómez convertiuse nun dos actores máis solicitados da chamada [[transición española]], con títulos dorados como ''El espíritu de la colmena'', ''El amor del capitán Brando'', ''Pim, pam, pum, fuego'', ''Mi hija Hildegart'', ''Los restos del naufragio'', ''Mamá cumple cien años'' ou ''¡Arriba Azaña!''. Iniciou así unha exitosa colaboración xunto ó notable director [[Jaime de Armiñán]], e unha tamén estreita relación profesional con [[Carlos Saura]], gañándose así un xusto prestixio como actor e director, ademais do recoñecemento pola súa xa longa traxectoria. En 1976 interviu nun título de indubidable valor, se ben non tivo éxito entre o gran público, como ''El anacoreta'', premiada no [[Festival de cine de Berlín]]. Tamén dirixiu e interpretou dúas exitosas series para TVE (''Juan soldado'' e sobre todo ''El pícaro'') que si triúnfan entre o gran público.<br />Trala morte de [[Francisco Franco|Franco]] e a legalización da [[CNT]], tivo unha militancia activa no Sindicato de Espéctaculos de Barcelona.
En 1981 protagonizou o memorable ''Maravillas'' de [[Manuel Gutiérrez Aragón|Gutiérrez Aragón]], e comezou a encadear éxitos de crítica e público (''La colmena'', ''Stico'', ''Los zancos'', ''Réquiem por un campesino español'', ''La corte del faraón'', ''La mitad del cielo'' e ''El viaje a ninguna parte''). Termina a década con excelentes traballos en películas non moi ben acollidas pero de calidade: ''Esquilache'' e ''El río que nos lleva''. En 1986 rodou na Arxentina ''Pobre mariposa'', de [[Raúl de la Torre]], xunto a un
A década dos 90 presencia o inicio dun período de menor actividade profesional derivada dalgúns problemas de saúde e, seguramente, de falta de papeis de envergadura para un actor como el. Agás ''[[Belle Époque (filme)|Belle Époque]]'' e o [[Oscar á mellor película estranxeira]] que consegue a cinta, non é ata 1998 cando volve aparecer en obras tan distintas como importantes (cada unha ó seu xeito) como son ''El abuelo'' (nominada ó Oscar e de gran éxito de taquilla) e ''Pepe Guindo'' (homenaxe-ficción ó gran actor por parte dun director infravalorado pero nada mediocre como [[Manuel Iborra]]). Entre medias, estivo varias tempadas na serie de TV ''Los ladrones van a la oficina'', que o devolvería a popularidad xunto a grandes nomes da interpretación como [[Agustín González]], [[Manuel Alexandre]] ou [[José Luis López Vázquez]]. Despois recupera folgos con tres grandes películas (''Todo sobre mi madre'', ''Plenilunio'' e o éxito popular ''[[A lingua das bolboretas]]'').
| |||