Metadona: Diferenzas entre revisións

A metadona presenta efectos a nivel do sistema nervioso central (cefaleas, euforia (escasa), disforia, insomnio, desorientación, axitación, mareos, convulsións, somnolencia), cardiovascular (rubor cutáneo, bradicardia, vasodilatación, parada cardíaca, palpitacións, desmaio, síncope, hipotensión, hipertensión, edemas, arritmias, taquicardias, cambios no electrocardiograma etc.), gastrointestinal (boca seca, náuseas, vómitos, estrinximento, diarrea, anorexia, xerostomía, espasmos, dor abdominal, aumento de peso), neuromuscular (debilidade), respiratorio (edema pulmonar, apnea, depresión respiratoria). Tamén actúa a nivel local (producindo dor, eritema, inchazón), hematolóxico (trombocitopenia), endocrinoendócrino-metabólico (diminución da libido e/ou potencia sexual, hipocalemia, hipomagnesemia, efecto antidiurético, amenorrea), ocular (mioses, alteracións visuais, nistagmo, diplopía). Ademais disto tamén pode provocar un incremento da presión intracranial.

* No tratamento substitutivo de mantemento da dependencia a opiáceos comézase cunha dose de 20-40mg/diadía, aumentándoa gradualmente até conseguir unha dose de 60-100 mg/día. Non se deben superar os 120 mg/día.

Ademais, debe administrarse un [[antídoto]], neste caso un antagonista opiáceo, coma a naloxona ou a nalorfina, por vía intravenosa ou intramuscular. O máis empregado é a naloxona, coa cal se conseguen reverter todos os síntomas da intoxicación. Debe terse en conta que a duración de acción da naloxona é moito máis corta ca da metadona, deberá administrarse en doses repetidas alomenoscando menos durante 6 ou 12 horas. Con todo, cabe destacar que non debe administrarse ningún antagonista opiáceo se non se dan signos de depresión respiratoria ou cardiovascular.