Eadbald de Kent: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Servando2 (conversa | contribucións)
Creada como tradución da páxina "Eadbaldo de Kent"
 
Servando2 (conversa | contribucións)
arranxos
Liña 1:
'''Eadbald''' (m. [[640]]), foi rei de [[Reino de Kent|Kent]] desde [[616]] até a súa morte. Sucedeu ao seu pai [[Etelberto de Kent|Ethelberto]] que convertera a Kent en potencia hexemónica en Inglaterra durante o seu reinado e foi o primeiro rei anglosaxón en converterse ao [[Cristianismo|Cristianismo.]] A ascensión ao trono de EadbaldoEadbald constituíu un serio revés para a [[Igrexa Católica|Igrexa católica]], xa que non se bautizou até varios anos despois da súa coroación. Finalmente, foi convertido polos arcebispos Lorenzo ou Xusto e separouse da súa primeira esposa, que fora a súa madrastra, presionado pola Igrexa. casou posteriormente con Ymme, posiblemente unha princesa franca filla de [[Teodeberto II]], coa que tivo dous fillos, Eormenredo e [[Eorcenberht de Kent|Eorcenberto]] (tamén Earcomberto), e unha filla, Eanswith.
{| class="infobox" style="width: 22.7em; line-height: 1.4em; text-align: left; padding: 0.23em; margin-bottom: 10px;"
! class="cabecera " colspan="3" id="5" style="text-align:center;background-color:#EEEEEE;;color:black;" |Eadbald
|- id="7"
| colspan="3" id="8" style="text-align:center;background-color:#EEEEEE;;" |
[[Reino de Kent|Rei de Kent]]
|- id="11"
| colspan="3" id="12" style="text-align:center;" |[[Archivo:Eadbaldobv.1.jpg|245x245px]]
|- id="15"
| colspan="3" id="16" style="text-align:center;" |
|- id="18"
! colspan="3" id="19" style="text-align:center;background-color:#EEEEEE;;" |Información persoal
|- id="21"
! id="22" scope="row" style="text-align:left;" |Reinado
| colspan="2" id="24" |
24 de febreiro de 616 – 640
|- id="26"
! id="27" scope="row" style="text-align:left;" |Falecemento
| colspan="2" id="29" |
640<br>
<br>
|- id="31"
! id="32" scope="row" style="text-align:left;" |Predecesor
| colspan="2" id="34" |
[[Etelberto de Kent|Ethelberto]]
|- id="37"
! id="38" scope="row" style="text-align:left;" |Sucesor
| colspan="2" id="40" |
[[Eorcenberht de Kent|Earcomberto]]
|- id="43"
! colspan="3" id="44" style="text-align:center;background-color:#EEEEEE;;" |Familia
|- id="46"
! id="47" scope="row" style="text-align:left;" |Dinastía
| colspan="2" id="49" |
Oiscingas
|- id="51"
! id="52" scope="row" style="text-align:left;" |Pai
| colspan="2" id="54" |
[[Etelberto de Kent|San Ethelberto]]
|- id="57"
! id="58" scope="row" style="text-align:left;" |Nai
| colspan="2" id="60" |
Santa Berta
|- id="63"
! id="64" scope="row" style="text-align:left;" |Consorte
| colspan="2" id="66" |
Ymme
|- id="68"
| colspan="3" id="69" style="text-align:left;" |<small>[editar datos en Wikidata]</small>
|}
'''Eadbald''' (m. [[640]]), foi rei de [[Reino de Kent|Kent]] desde [[616]] até a súa morte. Sucedeu ao seu pai [[Etelberto de Kent|Ethelberto]] que convertera a Kent en potencia hexemónica en Inglaterra durante o seu reinado e foi o primeiro rei anglosaxón en converterse ao [[Cristianismo|Cristianismo.]] A ascensión ao trono de Eadbaldo constituíu un serio revés para a [[Igrexa Católica|Igrexa católica]], xa que non se bautizou até varios anos despois da súa coroación. Finalmente, foi convertido polos arcebispos Lorenzo ou Xusto e separouse da súa primeira esposa, que fora a súa madrastra, presionado pola Igrexa. casou posteriormente con Ymme, posiblemente unha princesa franca filla de [[Teodeberto II]], coa que tivo dous fillos, Eormenredo e [[Eorcenberht de Kent|Eorcenberto]] (tamén Earcomberto), e unha filla, Eanswith.
 
A influencia de Eadbald foi menor que a do seu pai, pero Kent era o suficientemente poderoso como para escapar ao dominio de Edwin de Northumbria. O matrimonio de Edwin coa irmá de EadbaldoEadbald, Æthelburg, normalizou as relacións entre Kent e Northumbria que aparentemente continuaron até o reinado de Osvaldo. Cando Æthelburg fuxiu a Kent tras a morte de Edwin ao redor de [[633]], enviou aos seus fillos a Francia por temor ás intrigas tanto de EadbaldoEadbald como de Osvaldo. A liña real de Kent realizou varios matrimonios diplomáticos durante os anos subseguintes, incluíndo o matrimonio de Eanfleda, sobriña de EadbaldoEadbald, con Oswiu, e de Eorcenberto con Sexburga, filla do rei Anna de Anglia Oriental
 
EadbaldoEadbald morreu en 640 e foi sucedido por Eorcenberto. Eormenredo puido ser o seu fillo maior, pero si reinou foi só como un rei subalterno.
 
== Kent nas fontes temperás ==
[[Ficheiro:English_kingdoms_600_-_2.png|right|thumb|276x276px|O estado de Inglaterra anglosaxoa ao momento do nacemento de EadbaldoEadbald.]]
O poblamiento de Kent por habitantes continentais, principalmente [[Xutos|Jutos]], completouse a fins do século VIN.<ref name="Yorke_26">Yorke, ''Kings and Kingdoms'', p. 26.</ref> O pai de EadbaldoEadbald, [[Etelberto de Kent|Ethelberto]], probablemente chegou ao trono entre 589 e 590, aínda que a cronoloxía deste reino é moi difícil de determinar de maneira precisa.<ref name="Kirby_31">Kirby, ''Earliest English Kings'', pp. 31–33, provee una discusión extensa sobre la cronología del reinado de Ethelberto.</ref> Ethelberto foi rexistrado polo cronista temperán [[Beda]] como posuidor da xefatura suprema ou ''imperium'' sobre outros reinos anglosaxóns.<ref name="Bede_II_5">Bede, ''Ecclesiastical History'', bk. </ref> Durante o seu reinado, Kent converteuse nun reino poderoso con relacións comerciais estables co [[Europa|continente europeo]].<ref name="Campbell_TAS_44">Campbell et al., ''The Anglo-Saxons'', p. 44.</ref>
 
A Britania Romana xa se converteu ao Cristianismo, pero os invasores anglosaxóns eran tanto iletrados como pagáns. En 597, [[Agostiño de Canterbury|Agustín de Canterbury]] foi enviado por [[Gregorio I, papa|Gregorio Magno]] a Inglaterra coa misión de converter a estes pobos ao cristianismo. Agustín logrou converter a Ethelberto, que lle entregou terras en [[Canterbury|Canterbury.]] Outros dous reis, Saeberto de [[Reino de Essex|Essex]], e Raedwald de Anglia Oriental, foron convertido por influencia de Ethelberto.<ref name="Bede_I_25">Beda, ''Ecclesiastical History'', bk. </ref><ref name="Kirby_30">Kirby, ''Earliest English Kings'', pp. 30–37.</ref>
 
Unha fonte importante para este período na historia de Kent é a [[Historia ecclesiastica gentis Anglorum]], escrita en 731 por [[Beda]], un monxe benedictino de [[Reino de Northumbria|Northumbria.]] Beda estaba interesado principalmente na Cristianización de Inglaterra, pero prové información substancial sobre historia secular, incluíndo os reinados de Ethelberto e EadbaldoEadbald. Un dos correspondentes de Beda foi Albinus, abade do mosteiro de San Pedro e San Pablo (posteriormente chamado de San Agustín) en Canterbury. Unha serie de textos relacionados coñecida como a Lenda de San Mildrith proporciona información adicional sobre os eventos nas vidas dos fillos de EadbaldoEadbald e sobre o mesmo EadbaldoEadbald. A [[Crónica anglosaxoa]], unha colección de anais reunidos ao redor de 890 no reino de [[Wessex]], tamén proporciona información a este respecto. Outras fontes inclúen as bulas papais, as listas reais dos reis de Kent e cartas temperás. As cartas eran documentos destinadas a rexistrar as doazóns de terras realizadas polos reis aos seus seguidores ou á igrexa, polo que provén algunhas da fonte documentarias máis temperás en Inglaterra; no entanto, ningunha do reinado de Eadbald sobreviviu en forma orixinal, pero existen algunhas copias posteriores.<ref name="Yorke_25">Yorke, ''Kings and Kingdoms'', p. 25.</ref>
 
== Sucesión ==
Eadbald faleceu en 640 e, segundo a lenda de San Mildrith foi sucedido polo seu fillo Eorcenberto; con todo, Eormenredo puido ser un rei subalterno baixo o reinado de [[Eorcenberht de Kent|EorcenbertoEorcenbert]] e a versión dos eventos proporcionada pola lenda de San Mildrith puido ser un intento de desacreditar a pretendentes á coroa da liña de Eormenredo.<ref name="Kirby_44">Kirby, ''Earliest English Kings'', p.44.</ref>
 
== Referencias Notas==
{{Modelo:Listaref|2}}
==Véxase tamén==
 
=== Bibliografía ===
; Fontes primarias
* {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Beda|enlaceautor = Beda|título = [[Historia ecclesiastica gentis Anglorum|Historia eclesiástica del pueblo inglés]]|otros = Traducido por Leo Sherley-Price, revisado por R.E. Latham, ed. D.H. Farmer|ubicación = Londres|editorial = Penguin|año = 1991|isbn = 0-14-044565-X}} (1991). {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Beda|enlaceautor = Beda|título = [[Historia ecclesiastica gentis Anglorum|Historia eclesiástica del pueblo inglés]]|otros = Traducido por Leo Sherley-Price, revisado por R.E. Latham, ed. D.H. Farmer|ubicación = Londres|editorial = Penguin|año = 1991|isbn = 0-14-044565-X}}
; Fontes secundarias
* Campbell, James; John, Eric & Wormald, Patrick (1991). {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Campbell|nombrenome = James|título = The Anglo-Saxons|coautores = John, Eric & Wormald, Patrick|año = 1991|ubicación = Londres|editorial = Penguin Books|isbn = 0-14-014395-5}}A referencia utiliza parámetros obsoletos ([[Axuda:Erros nas referencias|axuda]])
* Kirby, D.P. (1992). {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Kirby|nombrenome = D.P.|título = The Earliest English Kings|año = 1992|ubicación = Londres|editorial = Routledge|isbn = 0-415-09086-5}}
* Lapidge, Michael (1999). {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Lapidge|nombrenome = Michael|título = The Blackwell Encyclopedia of Anglo-Saxon England|año = 1999|ubicación = Oxford|editorial = Blackwell Publishing|isbn = 0-631-22492-0}}
* Rollason, D.W. (1982). {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Rollason|nombrenome = D.W.|título = The Mildrith Legend: A Study in Early Medieval Hagiography in England|año = 1982|ubicación = Atlantic Highlands|editorial = Leicester University Press|isbn = 0-7185-1201-4}}
* Stenton, Frank M. (1971). {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Stenton|nombrenome = Frank M.|título = Anglo-Saxon England|año = 1971|ubicación = Oxford|editorial = Clarendon Press|isbn = 0-19-821716-1}}
* Yorke, Barbara (1990). {{Modelo:Cita libro|apellidosapelidos = Yorke|nombrenome = Barbara|título = Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England|año = 1990|ubicación = Londres|editorial = Seaby|isbn = 1-85264-027-8}}
 
== Ligazóns externas ==