Filipe II de España: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 322:
E unha debilidade, pois para os Países Baixos non só supuxo un cambio de soberano, senón tamén un cambio de "dono"; pasaron de formar parte dun Imperio pouco consolidado ( Sacro Imperio) a formar parte do reino máis poderoso da época. A diferenza de Castela, Aragón e Nápoles, os Países Baixos non eran parte da herdanza dos [[Reis Católicos]], e vían a España como un país estranxiero.
 
Así o sentían os seus ciudadáns, pois se daban de conta da diferenza entre [[Carlos V, Sacro Emperador Romano-Xermánico|Carlos V]] e un rei ''estranxeiro'', nacido en [[Valladolid]], coa Corte en [[Madrid]], que nunca vivira naqueles territorios, que non falaba nin [[Francialingua francesa|francés]] nin [[Flandreslingua flamenga|flamengo]] e que delegaba o poder nun [[Gobernadorgobernador]] tamén estranxeiro.
 
A isto hai que engadir o choque relixioso que se estaba xestando dentro de Flandres, e que sería azuzado poa posición de Filipe II no plano relixioso; as guerras de relixión volvían ao corazón de Europa despois da [[Guerra dos Trinta Anos]].
 
A primeira Gobernadora foi, desde [[1559]], [[MargaritaMargarida de Parma]], irmá de Filipe II. Tivo que enfrontarse aos nobres rebeldes, que pedían unha maior autonomía, e aos [[protestante]]s, que exixían o respecto á súa relixión, dando así lugar ao inicio da [[Guerra dos Oitenta Anos]]. Filipe II quería aplicar os acordos tridentinos, como exixira a [[Catalina de MédiciMedici]] en Francia contra a nobreza hugonote francesa.
 
Ao coñecerse nos Países Baixos a decisión de aplicar os acordos tridentinos, as mesmas autoridades civís mostráronse remisas a aplicar as penas ditadas polos inquisidores e, froito dun gran malestar, comenzou un ambiente de revolución.