Revisión como estaba o 18 de agosto de 2015 ás 10:37 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 241.787 edicións →‎Metabolismo ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 30 de decembro de 2015 ás 20:06 editar desfacer Miguelferig (conversa \| contribucións) 241.787 edicións →‎Transdución de sinais Edición máis nova →
Liña 14: {{Artigo principal\|Transdución de sinais}} [[Ficheiro:PIP2 cleavage to IP3 and DAG.jpg\|miniatura\|A escisión do PIP2 a IP3 e DAG inicia a liberación de calcio e a activación da proteína quinase C.]] Os diacilglicéridos teñen funcións na [[sinalización celular]], xa que funcionan como [[segundo mensaxeiro\|segundos mensaxeiros]], e son un produto da hidrólise do [[fosfolípido]] [[PIP2]] (fosfatidilinositol bisfosfato, un [[fosfoinosítido]]) catalizada polo encima [[fosfolipase]] C]] (PLC). Este encima é un encima unido á membrana que, por medio da mesma reacción, produce tamén [[inositol trifosfato]] (IP<sub>3</sub>). Aínda que o inositol trifosfato difunde no [[citosol]], o diacilglicérido (DAG) permanece dentro da [[membrana plasmática]], debido ao seu carácter [[hidrofóbico]]. O inositol trifosfato estimula a liberación de ións calcio do [[retículo endoplasmático]] liso, entanto que o diacilglicérido é un activador fisiolóxico da [[proteína quinase C]] (PKC). A produción de diacilglicéridos na membrana facilita a translocación da proteína quinase C desde o citosol á membrana plasmática. Os efectos do diacilglicerol poden ser imitados polos compostos promotores de tumores chamados [[éster do forbol\|ésteres do forbol]].

Diacilglicérido: Diferenzas entre revisións