ADN polimerase I: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 29:
# Actividade de ADN polimerase ARN dependente 5' → 3' (cara adiante). A ADN pol I opera sobre os moldes de ARN cunha eficiencia considerablemente inferior (0,1&ndash;0,4%) que sobre os moldes de ADN, e esta actividade é probablemente o único paso limitante da velocidade de importancia biolóxica do encima.<ref name="pmid7679988">{{Cita publicación periódica | author = Ricchetti M, Buc H | title = E. coli DNA polymerase I as a reverse transcriptase | journal = EMBO J. | volume = 12 | issue = 2 | pages = 387–96 | year = 1993 | pmid = 7679988 | pmc = 413221 | doi =}}</ref>
 
No proceso de replicación fórmanse uns curtos fragmentos de ARN chamados [[fragmento de Okazaki|fragmentos de Okazaki]], que funcionan como [[cebador]]es ou ''primers'', que despois serán eliminados (ver ''[[replicación do ADN]]''). A ADN polimerase I é a que se encarga de eliminar ese cebador de [[ARN]] (creado polo encima [[primase]]) na [[cadea descontinua]] ou retardada do ADN en replicación, e enche o espazo cos [[nucleótido]]s necesarios entre os [[fragmento de Okazaki|fragmentos de Okazaki]] en dirección 5' → 3', facendo a corrección de probas para eliminar os posibles erros a medida que avanza. É un encima dependente de molde, xa que só engade os nucleótidos que establecen os apareamentos de bases crrectoscorrectos coa cadea existente de ADN que actúa como molde. Os fragmentos de Okazaki son unidos despois pola [[ADN ligase]], orixinando unha cadea continua.
 
Malia que foi a primeira polimerase que foi caracterizada, axiña quedou claro que a ADN polimerase I non era o encima responsable da maioría da síntese do ADN. A replicación do ADN en ''E. coli'' avanza a aproximadamente 1.000 nucleótidos por segundo, mentres que a taxa de síntese de pares de bases da ADN polimerase I como media é de só de 10 a 20 nucleótidos por segundo. Ademais, a súa abundancia na célula é de aproximadamente 400 moléculas por célula, o que non se correlaciona co feito de que só hai dúas [[forquita de replicación|forquitas de replicación]] en ''E. coli''. Ademais, non é un encima suficientemente procesivo para copiar todo o [[xenoma]], xa que se desprende do ADN despois de ter incorporado só 25-50 nucleótidos. O seu papel concreto na replicación probouse en 1969, cando [[John Cairns]] illou un [[mutante (bioloxía)|mutante]] viable da ADN polimerase I que carecía de actividade de polimerase.<ref name="pmid4902142">{{Cita publicación periódica | author = De Lucia P, Cairns J | title = Isolation of an E. coli strain with a mutation affecting DNA polymerase | journal = Nature | volume = 224 | issue = 5225 | pages = 1164–6 | year = 1969 | pmid = 4902142 | doi = 10.1038/2241164a0}}</ref> A axudante de laboratorio de Cairns [[Paula De Lucia]] preparou miles de extractos libres de células de colonias de ''E. coli'' e probou a súa actividade de ADN polimerase. O clon 3.478 contiña o mutante [[polA]], que foi nomeado por Cairns en honor de "Paula" [De Lucia].<ref name="pmid16493419">{{Cita publicación periódica | author = Friedberg EC | title = The eureka enzyme: the discovery of DNA polymerase | journal = Nat. Rev. Mol. Cell Biol. | volume = 7 | issue = 2 | pages = 143–7 | year = 2006 | pmid = 16493419 | doi = 10.1038/nrm1787}}</ref> Cando se descubriu a [[ADN polimerase III]] sóubose que era ese o principal encima replicativo do ADN.