Sábese que no lugar existiu un [[mosteiro]] templario do que non quedan restos a non ser as columnas aparecidas nunhas reformas. Camposancos erixiuse en parroquia independente en [[1798]]. Antes de 1870, pertencía a Salcidos e este ó mosteiro de Oia. A igrexa parroquial de Santa Isabel comezou a construírse en 1816 e non se rematou ata 1856.
SeparadoDurante doo [[antigo Concello da Guarda,réxime]] o couto medieval de Camposancos,que pertencíapertenceu como anexo oao partido xurisdicional de [[Barrantes, Tomiño|Barrantes]], ([[provincia de [[Tui]],). constitúeseTrala [[división territorial de España en 1833]] constituíuse como concello propiode seu, pero en [[1836]] intégrasepasou a integrarse no territorio municipal da Guarda.
Camposancos ten a consideración de [[Entidade local menor|Entidade Local Menor]] desde o [[23 de maio]] de [[1925]], o que lle permitiu ter o seu propio alcalde e un edificio oficial. Para levar a cabo calquera actuación en Camposancos, o concello da Guarda debía por lei informar á entidade local de tal actuación aínda que esta non tivese o poder de cancelala. A metade dos impostos que recadaba a localidade pasaban á Entidade Local.
==Patrimonio==
Camposancos é coñecido poloO Colexio dos Padres Xesuítas foi fundado en 1876 a escasos dous quilómetros da Guarda. Por primeira vez en España, os [[Compañía de Xesús|xesuítas]] intentaban instituír unha [[universidade]] privada, que finalmente só estaríaestivo en activo durante 5 anos. O colexio chegou a contar cun prestixio enorme ata o punto que del xurdiríanxurdiron dúas notables institucións como a [[Universidade de Deusto]] e a [[Universidade Pontificia de Comillas]]. Entre os alumnos avantaxados que saíron do colexio está o político pontevedrés [[Manuel Portela Valladares]], que chegaría a ser ministro e presidente do goberno coa República. De 1916 a 1932 foi ocupado polos seus irmáns de relixión portugueses pero baixo o mandato da [[República]], a orde dos xesuítas foi expulsada e o centro pasou a ser un sanatorio.
O recinto do Colexio dos Xesuítas convertido en hospital foi tristemente famoso por albergaracolleu durante a [[Guerra Civil Española]] e a posguerra o [[campo de concentración de Camposancos]]. Habilitado como centro de reclusión a finais de 1937, chegou a estar ocupado en 1938 por 1.066 reos cando a capacidade -segundo informe oficial do réxime [[Franquismo|franquista]]- era de 868 presos. As fontes diverxen en torno a poboación reclusa que pasou por el pero oscila entre os 2.000 e os 3.000 presos.
En 1943 volveu ser un centro de ensino dos xesuítas, aínda que non retornou ó esplendor doutrora e pechou as súas aulas en 1959.
