Guillerme II de Alemaña: Diferenzas entre revisións

A principios da década de [[1930]], o exemperadorex-emperador aparentemente esperaba que a vitoria do [[Partido nazi]] estimularía o interese en Alemaña polo rexurdimento da monarquía. A súa segunda esposa, Hermine, pediu activamente ao goberno nazi beneficios para o seu esposo, pero o desprezo de [[Adolf Hitler]] polo home responsable da peor derrota militar de Alemaña ata entón, e os seus propios desexos de poder absoluto, impediron que o [[Terceiro Reich]] aceptase calquera idea de restablecemento da monarquía.<ref name = "Macdonogh"/> Aínda que había oficiais antigos na [[Wehrmacht]] que non desaprobaban a idea de restablecer unha monarquía (con Guillerme II ou algún das súas descendentes), gran parte dos xerarcas nazis e das súas propias masas de simpatizantes rexeitaba de plano o retorno dos [[Dinastía Hohenzollern|Hohenzollern]] ao poder, polo que Hitler pronto descartou semellante idea.

Malia recibir a [[Hermann Göring]] en Doorn polo menos nunha ocasión, Guillerme II desconfiaba das intencións de [[Hitler]], aínda que admiraba enormemente o éxito que este lograra nos primeiros meses da [[Segunda Guerra Mundial]], e ata enviou ao Führer un telegrama de felicitacións logo da caída de [[París]] en [[1940]]. Tamén asegurara en setembro de 1939 a Hitler o ''apoio leal'' dos membros da antiga [[Casa de Hohenzollern]] (entre eles seis netos do exemperadorex-emperador) que eran oficiais da Wehrmacht.<ref>Sweetman, John 'Jack' (1973), The Unforgotten Crowns: The German Monarchist Movements, 1918–1945 (dissertation), Emory University.</ref> Con todo, trala invasión nazi dos [[Países Baixos]] en maio dese mesmo ano, o ancián Guillerme II retirouse completamente da vida pública. Non obstante a ocupación alemá en chan holandés, os líderes nazis tampouco realizaron entón ningún achegamento oficial ao antigo ''[[káiser]]''. Tempo logo da ocupación, a admiración que sentía polo ditador alemán pronto se extinguiu ao decatarse das persecucións de xudeus ocorridas tanto nas zonas ocupadas como no territorio alemán. Dise que o propio Guillerme chegou a dicir: «Por primeira vez, estou avergoñado de ser alemán».

Guillerme II morreu de embolia pulmonar en Doorn (Países Baixos) o [[4 de xuño]] de [[1941]], con soldados alemáns custodiando as portas da súa residencia ao decatarse do falecemento do ex-emperador. Guillerme II foi sepultado nun mausoleo nas terras de [[Huis Doorn]], que desde entón se converteron nun lugar de peregrinación dos monárquicos alemáns.<ref name = "Macdonogh"/>

Respectáronse os desexos de Guillerme II de que os seus restos nunca fosen devoltos a [[Alemaña nazi|Alemaña]] ata que se restaurase a monarquía, e as autoridades nazis de ocupación permitiron que se realizase un pequeno funeral de tipo estritamente militar, en tanto devandito acontecemento non implicase que o Terceiro Reich apoiaba a [[monarquía]]. Aínda así non se respectou a petición de Guillerme II, de que a [[esvástica]] e outros símbolos nazis non se despregasen nos seus funerais.<ref name = "Macdonogh"> Macdonogh (2001), The Last Kaiser: William the Impetuous, London: Weidenfeld & Nicolson, ISBN 978-1-84212-478-9.</ref>