Claudio Abbado: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Arranxiños. |
|||
Liña 37:
{{Cita centrada|Sempre tocaba Bach, o compositor co que máis profundamente me identificaba na época. E como sabía moi pouco sobre a misa ou canto tempo tiña que tocar, tocaba e tocaba as miñas pezas favoritas, ata que un día a xente se enfadou porque estaba desexando irse á casa e me interrompeu na metade dun ''Sanctus''.}}
Aos 18 anos tocou e dirixiu dende o teclado un concerto para piano de [[Johann Sebastian Bach|Bach]] na casa de Toscanini, e ao ano seguinte remataba a carreira de piano.<ref name="Mat61"/> En [[1955]] graduouse no Conservatorio "Giuseppe Verdi" de Milán.<ref name=allmusic>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/claudio-abbado-mn0000760782/biography |título=Artist Biography by Joseph Stevenson |autor=Joseph Stevenson |páxina-web=AllMusic |dataacceso=18 de xuño de 2014 |lingua=en}}</ref> Posteriormente trasladouse a [[Siena]], onde continuou a súa formación como director nos prestixiosos cursos de verán da [[Accademia Musicale Chigiana]], onde coñecería ao director [[India|indio]] [[Zubin Mehta]], que estudaba dirección en [[Viena]] e que se convertería nun grande amigo seu.<ref name="Mat61"/> Mehta faloulle cun
Tras gañar a Serge Koussevitzky Competition no [[Tanglewood Music Festival]] ([[Estados Unidos]]) por diante de [[Zubin Mehta]] en [[1958]], xurdíronlle numerosos compromisos para dirixir óperas en Italia, debutando como director en [[Trieste]].<ref name=ABC>{{Cita novas|url=http://www.abc.es/cultura/musica/20140120/abci-claudio-abbado-201401201017.html |título=Fallece el director de orquesta Claudio Abbado |xornal=ABC (xornal) |data=20 de xaneiro de 2014 |dataacceso=18 de xuño de 2014 |lingua=es}}</ref> Despois declararía:
Liña 43:
{{Cita centrada|Tiña medo de ser eliminado rapidamente; fronte ao xurado, estaba moi contraído; non me liberei ata que me puxen diante do público. Durante esta primeira visita aos Estados Unidos puiden, en [[Boston]], ver a [[Pierre Monteux]] e [[Charles Munch]], cuxa arte moi persoal me influíu: así eles interpretaron obras de Claude Debussy.<ref name="Pariente"/>}}
Dende ese momento o éxito da súa carreira, tanto como director sinfónico como operístico, foise incrementando, se ben ao seu regreso a Europa ensinou [[música de cámara]] en [[Parma]]. Nestes inicios como director comezou dirixindo diversas orquestras na súa Italia natal, antes de aceptar invitacións de orquestras estranxeiras na segunda metade dos anos 60.<ref name="EB">"Abbadio, Claudio". Encyclopedia Britannica. I: A-Ak - Bayes (15th ed.). Chicago, IL: Encyclopedia Britannica, Inc. 2010. p. 8. ISBN 978-1-59339-837-8</ref><ref name=bravo>{{Cita libro |título= Bravo! Greatness of italian music |nome= Guy |apelidos= Graybill |ano= 2008 |editorial= Dante University Press |localización= Boston |isbn= 978-0-937832-49-3 |páxina= 179 |url= http://books.google.es/books?id=ZEm-XW1-Hz4C&pg=PA179&dq=claudio+abbado&hl=es&sa=X&ei=CCTpUuHxGMfMywORwYH4BA&ved=0CE8Q6AEwBTgK#v=onepage&q=claudio%20abbado&f=false }}</ref> Non foi ata [[1960]] cando Abbado debutou na súa cidade natal, Milán, no emblemático [[Teatro alla Scala]] con motivo do tricentenario do nacemento de [[Alessandro Scarlatti]].<ref name=BBC>{{Cita web |url=http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-25807203 |título=Claudio Abbado, renowned Italian conductor, dies at 80 |páxina-web=[[BBC]] |data=20 de xaneiro de 2014 |dataacceso=18 de xuño de 2014 |lingua=en}}</ref><ref name="Micronet"/>
En [[1963]], despois de dous anos como profesor, gañou en [[Nova York]] o Dimitri Mitropoulos Prize para directores, o que lle permitiu traballar durante cinco meses como axudante de [[Leonard Bernstein]] na [[New York Philharmonic]].<ref name=Telegraph/><ref name="Mat69">{{Cita Harvard|Matheopoulos|sp=sí|p=69}}</ref><ref>Naquela época nas grandes orquestras, os axudantes raras veces conseguían ter a oportunidade de dirixir concertos importantes a non ser que un director cancelase algunha actuación a última hora, como ocorreu no caso do propio Bernstein que o levaría á fama.</ref> Porén, a oportunidade de Abbado non chegou ata [[1965]], cando tras escoitalo dirixir á Radio-Symphonie-Orchester Berlin, debutaba coa [[Wiener Philharmoniker]] nun concerto do [[Festival de Salzburgo]] por invitación de [[Herbert von Karajan]].<ref name=EB/> Ese mesmo ano foi o seu debut [[Reino Unido|británico]] coa [[Hallé Orchestra]] en [[Manchester]].<ref name="EnBrit"/> O [[20 de outubro]] de [[1966]] no [[Royal Festival Hall]] debutou coa [[London Symphony Orchestra]] (orquestra á que volvería en [[1968]] para participar no [[The Proms|Proms]] nun programa con obras de [[Gustav Mahler]], [[Maurice Ravel]] e [[Modest Mussorgsky]]), <ref name=Telegraph/><ref name=LSO>{{Cita web |url=http://www.lso.co.uk/claudio-abbado-1933-2014 |título=Claudio Abbado 1933-2014 |páxina-web=LSO |dataacceso=18 de xuño de 2014 |lingua=en}}</ref> e ao ano seguinte facíao á fronte da [[Berliner Philharmoniker]].<ref name=OM>{{Cita web |url=http://www.orchestramozart.com/index.php?page=claudio-abbado-2 |título=Claudio Abbado |páxina-web=Orchestra Mozart |dataacceso=18 de xuño de 2014 |lingua=en}}</ref>
Liña 125:
Porén, posteriormente as súas interpretacións caracterizáronse pola súa enerxía e emoción, que acompañaron á súa técnica. Tamén destacou por ser un bo director, tanto nas pasaxes en ''staccato'' como nas pasaxes en ''espressivo'' e ''cantabile'', un fenómeno que segundo o produtor de [[Deutsche Grammophon]] e antigo compañeiro de Abbado en Viena [[Rainer Brock]], é pouco común. Tamén [[Plácido Domingo]] compartía esta opinión e destacaba o seu xeito único de indicar o ''legato'' á orquestra, posiblemente porque os movementos dos seus brazos eran moi bos e daban a impresión de fundirse o un no outro.<ref name="Mat64"/>
Abbado destacou pola súa gran versatilidade, reflexada no seu coñecemento do repertorio, tanto orquestral como operístico.<ref name="Encarta"/> Se ben, foi especialmente coñecido polas súas interpretacións do repertorio sinfónico alemán, e posteriormente polo seu
O traballo de Abbado durante os ensaios caracterizábase pola calma e a concisión, con mínimas explicacións verbais, o que se explica coa crenza de Abbado en que as orquestras tiñan que aprender a comprender as súas intencións só con mirar os seus ollos e as súas mans, que eran as súas únicas ferramentas de comunicación cos músicos durante o concerto, considerando a capacidade para comunicar cos ollos e os xestos como algo fundamental nun director.<ref name="Mat">{{Cita Harvard|Matheopoulos|sp=sí|pp=56-57}}</ref> Para Abbado os principais atributos dun director debían ser:
| |||