Ireneu de Lión: Diferenzas entre revisións

Tal como os outros pades[[Padres da igrexaIgrexa]] primitiva, Irineo interpretou os tres "tempos" e medio do Corno Pequeno de ''Daniel 7'' como tres ano e medio literais. Tres anos e medio do [[Anticristo]] sentado no templo son colocados inmediatamente antes da segunda vinda de Cristo.<ref>Contra as herexías. Libro 5, cap. 25, sec. 3–4.</ref><ref>Contra as herexías. Libro 5, cap. 30, sec. 4.</ref><ref>Froom 1950, pp. 247-248.</ref>

Son identificados como a segunda metade de "a semana" de ''Daniel 9''. Irineo non di nada das setenta semanas; non sabemos se Irineo colocou a "semana" a finais dos setenta ou se tiña un baldeiro.<ref>Froom 1950, p. 248.</ref>

Irineo é o primeiro dos [[Padres da Igrexa]] en considerar o místico número 666. Aínda que Irineo propuxo algunhas solucións para este enigma numérico, a súa interpretación foi moi reservada. Así, afirma con cautela:

Aínda que Irineo especulou tres nomes para simbolizar ese número místico, é dicir, Euanthas, Teitan, e Lateinos, o contentaba crer que o Anticristo xurdiría nalgún momento futuro, tras a caída de [[Imperio Romano|Roma]] e que, a continuación, o significado do número sería ser revelado.<ref>Contra as herexías. Libro 5, cap. 30, sec. 3.</ref><ref>Froom 1950, p. 249.</ref>

Irineo afirma que o futuro reinado de tres-anos-e-medio do [[Anticristo]], cando se sente no templo de [[Xerusalén]], será rematado pola segunda chegada, a resurrección dos xustos, a destrución dos impíos e o milenio de reinado dos xustos. A [[resurrección]] xeral e o xuízo segue ao descenso da Nova Xerusalén ao final do reino de mil anos.<ref>''Contra as herexías''. Libro 5, cap. 30, sec. 4.</ref><ref>''Contra as herexías''. Libro 5, cap. 35, sec. 1–2.</ref><ref>Froom 1950, p. 249.</ref>

Irineo chama "[[Herexía|herexes]]" aos que afirman que os salvos son inmediatamente glorificados no Reino que ven despois da morte, antes da súa resurrección. Afirma que o reino de mil anos e a resurrección son realidades, non [[Alegoría|alegorías]], nas que a primeira resurrección introduce a este reino prometido onde os santos resucitados son descritos gobernantes da terra renovada durante o milenio, entre as dúas resurreccións.<ref>''Contra as herexías''. Libro 5, cap. 31.</ref><ref>''Contra as herexías''. Libro 5, cap. 35".</ref><ref>Froom 1950, p. 250.</ref>

Irineo mantivo a antiga tradición xudía segundo a cal os primeiros seis días da semana da creación eran típicos dos primeiros seis mil anos de historia da humanidade, coa manifestación do Anticristo no sexto período. E esperaba que o reino dos mil anos comezase coa [[Parusía|segunda vinda de Cristo]] para destruír aos malvados e inaugurar, para o xusto, o reinado de Deus durante o sétimo milenio, o [[Sababath]] do milenio, como Sabbath da creación.<ref>''Contra as herexías''. Libro 5, cap. 30, sec. 4.</ref><ref>''Contra as herxías''. Libro 5, cap. 28, sec. 3".</ref><ref>Contra as herexías. Libro 5, cap. 33, sec. 2".</ref><ref>Froom 1950, p. 250.</ref>

Como moitos dos [[Padres da Igrexa|Padres]], Irineo non distinguiu entre a Nova Terra recreada no seu estado eterno —os mil anos de ''Apocalipse 20—20''—, cando os santos están con Cristo despois da Súa segunda vinda, e as tradicións xudías do reino [[Mesías|mesiánico]]. Por iso, Irineo aplica ideas bíblicas e tradicionais ás súas descricións da terra durante o milenio, ao longo dos capítulos finais do Libro 5. Esa concepción do reinado dos santos resucitados e levados con Cristo á terra durante o milenio —popularmente coñecido como quiliasmo—[[Milenarismo|quiliasmo]]— foi a crenza cada vez máis predominante nesa época. Incipientes distorsións, debidas á mestura de tradicións actuais que figuran nas formas extremas de quialismo, causaron unha reacción contra as anteriores interpretacións de profecías bíblicas.<ref>Froom 1950, pp. 250-252.</ref>

Ás veces a súas expresións son moi fantasiosa. Conta, por exemplo, sobre a fecundidade prodixiosa desta terra durante o milenio, despois da resurrección dos xustos, "cando tamén a creación, xa renovada e liberada, frutificará cunha abundancia de todo tipo de alimentos." Neste senso, atribúese a Cristo o dito sobre a vide con dez mil ramas, e a espiga de trigo con dez mil grans, etc., que cita de [[Papías de Hierápolis]].<ref>Contra as herexías. Libro 5, cap. 33, sec. 3.</ref><ref>Froom 1950, p. 251.</ref>

===ExéxeseExexese===

A exéxeseexexese de Irineo non cubre todo. Respecto aos selos, por exemplo, simplemente alude a Cristo como o xinete sobre el cabalo branco. Irineo insiste en cinco factores con maior claridade e énfase que [[Xustino Mártir|Xustino]]:

# a resurrección literal dos xustos na [[Parusía|segunda vinda]]

# o milenio delimitado polas dúas [[Resurrección|resurreccións]]

# o [[Anticristo]] que virá sobre os calcaños rotos de [[Imperio Romano|Roma]]

# as profecías simbólicas de [[Libro de Daniel|Daniel]] e o [[O Apocalipse|Apocalipse]] na súa relación cos últimos tempos

# o reino de Deus que será establecido polo [[Parusía|segunda vinda]].<ref>Froom 1950, p. 252.</ref>