Heparina: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot:Retiro parámetro non usado "month=" |
|||
Liña 87:
=== Produción ===
A heparina farmacéutica deriva de tecidos mucosos animais como o intestino de [[porco]] ou o pulmón [[vaca|bovino]].<ref>{{Cita publicación periódica | author = Linhardt RJ, Gunay NS. | title = Production and Chemical Processing of Low Molecular Weight Heparins | journal = Sem. Thromb. Hem. | year=1999 | volume=3 | pages=5–16 | pmid = 10549711}}</ref> En 2003 e 2008 fixéronse diversos avances na produción sintética de heparina.<ref>{{cite web|last=Bhattacharya|first=Ananyo|title=Flask synthesis promises untainted heparin|url=http://www.rsc.org/chemistryworld/News/2008/August/19080803.asp|work=Chemistry World|publisher=Royal Society of Chemistry|accessdate=6 February 2011
=== Reaccións adversas ===
Liña 104:
En 1916, McLean, un estudante de segundo ano de medicina na [[Universidade Johns Hopkins]], estaba traballando baixo a dirección de Howell investigando preparacións pro-coagulantes, e illou das células hepáticas caninas un fosfátido liposoluble anticoagulante. Foi Howell en 1918 quen acuñou o termo ''heparina'' para este tipo de anticoagulante liposoluble. Ao inicio da década de 1920, Howell illou un [[polisacárido]] hidrosoluble anticoagulante, o cal foi tamén denominado ''heparina'', aínda que era diferente das preparacións de fosfátidos illadas previamente. É probable que o taballo de McLean como cirurxián cambiase o enfoque do grupo de Howell na procura de anticoagulantes, o que finalmente levou á descuberta do polisacárido.
Na década de 1930, varios científicos investigaron a heparina. En 1935 [[Erik Jorpes]] no [[Karolinska Institutet]] publicou as súas investigacións sobre a estrutura da heparina,<ref>{{Cita publicación periódica |author=Jorpes E |title=The chemistry of heparin |journal=The Biochemical Journal |volume=29 |issue=8 |pages=1817–30 |year=1935
=== Desenvolvemento de novos fármacos ===
Liña 195:
* A heparina adquire a capacidade de iniciar a [[anxioxénese]] cando se forma o seu sal de cobre. As moléculas de cobre libres non son anxioxénicas.<ref>{{Cita publicación periódica | author= Alessandri, G. Raju, K. and Gullino, PM. | title = Mobilization of capillary endothelium ''in-vitro'' induced by effectors of angiogenesis ''in-vivo'' | journal= Cancer. Res. | year=1983 | volume=43 | pages=1790–1797 | pmid = 6187439 | issue= 4}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica | author= Raju, K. Alessandri, G. Ziche, M. and Gullino, PM. | title = Ceruloplasmin, copper ions, and angiogenesis | journal= J. Natl. Cancer. Inst. | year=1982 | volume=69 | pages=1183–1188 | pmid = 6182332 | issue= 5}}</ref> Pero, polo contrario, a heparina pode inhibir a [[anxioxénese]] cando se administra en presenza de [[corticosteroide]]s.<ref>{{Cita publicación periódica | author= Folkman J. | title = Regulation of angiogenesis: a new function of heparin | journal= Biochem. Pharmacol. | year=1985 | volume=34 | pages=905–909 | pmid = 2580535 | doi= 10.1016/0006-2952(85)90588-X | issue= 7}}</ref> Este efecto anxioxénico é independente da actividade anticoagulante da heparina.<ref>{{Cita publicación periódica | author= Folkman J. and Ingber DE. | title = Angiostatic steroids. Method of discovery and mechanism of action | journal= Ann. Surg. | year=1987 | volume=206 | issue=3 | pages=374–383 | pmid = 2443088 | doi = 10.1097/00000658-198709000-00016 | pmc= 1493178}}</ref>
* Os tubos de ensaio, [[Vacutainer]]s (marca de tubos de ensaio para a venopunción), e tubos capilares que usan o sal de [[litio]] de heparina (litio heparina) como anticoagulante márcanse normalmente con adhesivos e tapas verdes. A heparina ten a vantaxe sobre o [[EDTA]] de non afectar os niveis da maioría dos ións. Porén, os niveis de ión calcio poden decrecer se a concentración de heparina no sangue é moi alta.<ref>{{Cita publicación periódica | author= Higgins, C. | title = The use of heparin in preparing samples for blood-gas analysis | journal= Medical Laboratory Observer
* Disponse de [[osixenador de sangue cuberto de heparina|osixenadores de sague cubertos de heparina]] para usalos en máquinas (bombas) corazón-pulmón. Entre outras cousas, estes osixenadores especializados están pensados para mellorar a [[biocompatibilidade]] total e a homeostase do hóspede proporcionando características similares ás dun endotelio nativo.
Liña 223:
=== Outras lecturas ===
{{Cita publicación periódica |author=Marcum JA |title=The origin of the dispute over the discovery of heparin |journal=Journal of the History of Medicine and Allied Sciences |volume=55 |issue=1 |pages=37–66 |year=2000
=== Ligazóns externas ===
| |||