Gnosticismo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m HombreDHojalata moveu a páxina "Teoloxía Gnóstica" a "Teoloxía gnóstica" sen deixar unha redirección |
{{Cómpre referencia}} |
||
Liña 6:
En filosofía, epísteme significa "coñecemento científico", o cal é oposto a "opinión". Pola contra, gnosis refírese ao coñecemente en oposición a ignorancia ou agnose<ref>Sinónimo de ignorancia</ref>.
Ao contrario do Coñecemento cientifico, a gnose é un coñecemento que nace no corazón de forma misteriosa e intuitiva.{{Cómpre referencia}} É pois a busca do coñecemento, non o intelectual, senon o que lle dá sentido á vida humana. Este vólvese pleno cando o home encontra a súa esencia eterna e maravillosa.{{Cómpre referencia}}
O obxeto do coñecemento da Gnose é Deus, ou todo aquilo que ven del. Toda gnose parte do punto de confirmación da existenza de un deus totalmente transcendente<ref>É dicir, que a súa existencia non precisa ser demostrada</ref>. "Coñecer" significa ser e actuar no ámbito divino, neste caso do ser humano. Por iso o termo coñecer implica a salvación de todo mal ou Ego, no cal poida estar a persoa que posúa ese coñecemento.
Liña 12:
Isto é tanto un concepto relixioso e psicolóxico, como un científico, filosófico e artístico. A partir da visión gnóstica, o significado da vida parece unha transformación e unha visión interior, o cal hoxe en día o coñecemos como psicoloxía profunda.
Pódese dicir que no ámbito relixioso, a gnose é unha sensación dolorosa que tanto mulleres como homes sinten pola separación entre o humano e o ser divino.{{Cómpre referencia}} No fondo, tamén se cré que a pretensión é encontrar a relación entre os humanos e a divinidade.
Para [[Carl Gustav Jung]], moitos gnósticos só era psicólogos. Pensaba que a gnose era un coñecemento psicolóxico, é dicir, que todo o que abarcaba proviña do subconsciente. Jung, chegou a esta conclusión a través da concentración da atención sobre o chamado factor subxetivo, que consiste na acción de demostrar a influencia do subconsciente sobre a conciencia. Así pois, foi grazas a esta teoría como explicou o paralelismo entre a simboloxía gnóstica coa psicoloxía profunda.
| |||