Cool jazz: Diferenzas entre revisións

En 1946, logo da [[II Guerra Mundial]], houbo unha afluencia de músicos de [[jazz]] [[california]]nos (predominantemente brancos) a [[Nova Iorque]]. Unha vez alí, estes músicos misturáronse cos músicos de [[bebop]] maiormente afroamericanos, mais sendo moi influídos por músicos de [[swing]] tales coma [[Lester Young]] (Prez) ou [[Coleman Hawkins]] (Bean), incorporando un ton máis doce. O productoproduto, ''cool jazz'', era un estilo de jazz máis lixeiro e romántico có [[bebop]], o cool jazz tomou unha perspectiva relaxada e simple do ritmo mantendo as ideas harmónicas do bebop. A [[Claude Thornhill]] Orchestra co arranxista [[Gil Evans]] gravou cool jazz dende finais dos 40. O tema máis popular de Thornhill, "Snowfall", aínda se toca hoxendía. Outros músicos de cool jazz dos 40 foron [[Lennie Tristano]] (xunto cos seus compañeiros [[Billy Bauer]] e [[Warne Marsh]]) ou [[Bill Evans]]. O estilo medrou sobre todo nos 50, chamando a atención de músicos coma [[Miles Davis]], de quen as súas gravacións ''Birth of the Cool'' (1957) e ''Kind of Blue'' (1959) convertéronse nos álbunes de jazz máis populares xamais producidos.