Michel de Montaigne: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Michel de Montaigne 1.jpg|miniatura|dereita|Retrato de Montaigne]]

 

Michel Eyquem naceu no [[castelo de Montaigne]], en [[Périgord]], o [[28 de febreiro]] de [[1533]]. Fillo de Pierre Eyquem, un rico comerciante ao que lle foi outorgado o título de señor do castelo de Montaigne -sendo así o expoñente dunha puxante clase burguesa que accedía á [[nobreza]] mediante a compra de títulos nobiliarios para aumentar a súa influencia- e que chegou ser primeiro rexedor de [[Bordeos]]; e de Antoinette Louppes, de ascendencia xudía portuguesa.

 

Montaigne casou aos 32 anos con Françoise da Chassage, coa que tivo 6 fillos, dos que só unha filla sobreviviu. En 1568 herdou a propiedade de Montaigne do seu pai e un ano máis tarde finalizou a tradución da ''Theologia Naturales'' de [[Raimundo de Sabunde]]. En [[1570]], abandonou os seus cargos públicos e retirouse ao seu castelo para meditar e escribir, posiblemente albiscando o aumento das tensións e prevendo o conflito entre faccións cristiás que desembocarían na [[matanza do día de San Bartolomeu]] dous anos máis tarde. Nese mesmo ano, en 1572, comezou a redactar os ''Ensaios'', cuxos dous primeiros volumes viron a luz por primeira vez en 1580. Tras esa publicación, no seu afán de coñecer costumes e usos doutras nacións e culturas, emprende unha longa viaxe por Suíza, Alemaña, Austria e Italia -sobre o cal publicaríase o seu Diario de Viaxe en 1774- o cal tivo que interromper ao ser elixido alcalde de Bordeos, cargo que ostentou de 1581 a 1585. En [[1588]], publícase o terceiro volume dos ''Ensaios''. En [[1589]] foi encarcerado na [[Bastilla]], de onde foi liberado por intercesión de raíña nai. Tras isto, retirouse definitivamente ao castelo de Montaigne traballando nunha nova edición dos ''Ensaios''. Faleceu en 1592.

 

Montaigne constitúe un dos pensadores de maior influencia da historia, con todo, consideróuselle historicamente máis como literato que como pensador propiamente dito, quizais principalmente, por atribuírselle a el a invención do xénero ensaístico. E é precisamente ese xénero, o seu método á fin e ao cabo, o que nos dá as pistas para rastrexar o seu pensamento.

 

 

Montaigne descobre que o home esqueceu a súa situación no cosmos, ao estimarse por encima de todas as demais cousas. A súa pretensión é a supresión desa actitude presuntuosa, a prudencia e a tranquilidade en todos os aspectos da vida. Consideración da vida como un continuo devir e do home como un ser de natureza mutable e cambiante, non fixa e monolítica.

Un home que valora sempre que leven con moderación e mesura os praceres mundanos e corporais. Para Montaigne, o corpo e os seus praceres non deben ser algo a evitar e do que avergoñarse ou ser purgado, posto que Divos non nos deu un corpo para sentir vergoña del ou para mortificalo e reprimilo. Esta conciencia do home dános o que para Montaigne é sabedoría. Avoga pola temperanza e a prudencia. Aposta pola moderación nos praceres e na supresión dos vicios, pero non supresión por ignorancia ou medo, senón por coñecemento e polas consecuencias daniñas que nos pode supor calquera cousa en exceso.

 

[[Ficheiro:Essays (Montaigne).jpg|miniatura|Portada dos ''Ensaios'']]

 

Os Ensaios constitúen a única obra propiamente dita de Michel de Montaigne. Son tres volumes que abarcan unha compilación de breves ensaios sobre os temas máis dispares: desde a educación dos fillos e do maxisterio, á defensa e vindicación de autores como [[Séneca]], [[Plutarco de Queronea|Plutarco]] e [[Marcus Tullius Cicero|Cicerón]], pasando por algúns sobre paixóns humanas como a embriaguez, a presunción, a amizade, o durmir e a soidade, entre outros. Escritos entre os cales todos podémonos identificar debido á súa proximidade e sinxeleza abordando tan eclécticos temas.

 

Desde a segunda planta da torre do seu castelo, este bordelés invítanos a coñecernos a nós mesmos? aínda que nunca soñase el con tan ambiciosa meta - reflectíndonos nos seus textos e envíanos unha mensaxe de temperanza, prudencia e moderación, a fin de tomar verdadeira conciencia do que ser humano significa e leva, afastándonos de todo fácil dogmatismo e rompendo os nosos prexuízos.

 

Realmente os Ensaios son a única obra que Montaigne pretendeu legar á posteridade. Con todo, séculos logo da súa morte apareceu o manuscrito dun diario de viaxe. Trátase da viaxe máis prolongada do ensaísta, que percorreu [[Suíza]] e [[Alemaña]] para chegar ata [[Roma]]. O diario está escrito en parte por Montaigne e en parte polo seu secretario persoal.

 

Por outra banda consérvanse algunhas cartas (como a famosa carta ao seu pai onde describe os últimos momentos do seu amigo A Boétie), a súa tradución da obra de Raimundo Sabunde Teoloxía natural, e as chamadas Efemérides de Beauthier, obra na que Montaigne foi anotando os momentos máis importantes da súa propia vida.

 

 

{{ORDENAR:Montaigne, Michel de}}

[[Categoría:Escritores en lingua francesa]]

[[Categoría:Escritores de Francia]]