Revisión como estaba o 22 de novembro de 2015 ás 05:23 editar Alfonso Márquez (conversa \| contribucións) 115.679 edicións m →‎A ruptura: arranxiño ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 27 de novembro de 2015 ás 14:01 editar desfacer Alfonso Márquez (conversa \| contribucións) 115.679 edicións m →‎Orixes: arranxiños Edición máis nova →
Liña 3: == Orixes == Desde os primeiros tempos, a Igrexa recoñeceu a posición especial de tres [[~~bispos~~bispo]]s, que eran denominados [[~~patriarcas~~patriarca]]s: O [[bispo de Roma]], o [[patriarca de Alexandría]] e o [[patriarca de Antioquía]]. A estes engadiuse o [[patriarca de Constantinopla]] e máis o [[patriarca de Xerusalén]], ambos confirmados como tales polo [[Concilio de Calcedonia]], no [[451]]. Os patriarcas mantiveron a súa preeminencia sobre os bispos da Igrexa. De entre eles, o bispo de Roma e o patriarca de Constantinopla eran considerados con un status maior a causa de que as súas ~~sés~~sedes eran as dúas capitais do Imperio romano. A división posterior do [[Imperio romano]] contribuíu á desunión da Igrexa. [[Teodosio I\|Teodosio o Grande]], morto no [[395]], foi o último Emperador que gobernou sobre un Imperio romano unido. Logo do seu falecemento, o territorio foi dividido en dúas partes: oriental e occidental, cada unha co seu propio Emperador. A fins do século V, o Imperio romano occidental, fora destruído polas tribos xermánicas, en tanto o Imperio romano oriental (coñecido tamén como o [[Imperio bizantino]]) continuou subsistindo. Así que a unidade do Imperio romano foi o primeiro en caer.

Gran Cisma: Diferenzas entre revisións