Gaspar Guzmán Pimentel: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Breogan2008 (conversa | contribucións)
Liña 34:
 
=== Final ===
[[Ficheiro:Retrato_ecuestre_del_condeCount-duque_de_Olivares,_by_Diego_VelázquezDuke of Olivares.jpg|[[O Conde-Duque de Olivares a cabalo]] (óleo c.1634, por [[Diego Velázquez]]), exposto no [[Museo do Prado]]|miniatura|250px]]
Olivares protagonizou no período 1627-1635 un último intento de impor as súas reformas pola vía autoritaria. A política unificadora seguía sendo, aos ollos do conde-duque, a única posibilidade de salvación para a monarquía, pois era preciso que os demais reinos contribuísen ás cargas militares que [[Castela]] soa xa non podía soster. Con todo, as resistencias foron aínda maiores e, unidas ás derrotas militares, minaron o prestixio do valido. Tras un primeiro sobresalto co [[Rebelión do Sal|motín do Sal de Biscaia]] (1630-1631), o descontento no interior dos reinos peninsulares estalou por fin en 1640. A ocupación francesa de [[Salses-le-Château]], no [[Cataluña do Norte|Rosellón]], co que a guerra chegaba a Cataluña, foi o pretexto achado por Olivares para impor a Unión de Armas. Con todo, o sistema de recrutamento foi declarado contrario ás constitucións catalás pola Deputación catalá, e os disturbios xurdidos por mor da obrigación de aloxar as tropas terminaron creando un clima de tensión que desembocou no tráxico [[Corpus de Sangue]] (xuño de 1640) e a [[Guerra dels Segadors|secesión catalá]], que non sería sufocada ata 1652. Do mesmo xeito, meses máis tarde, e por razóns similares, produciuse a [[Guerra de Restauración portuguesa|insurrección de Portugal]] en decembro de 1640, que conduciría á súa independencia e o [[Dinastía Filipina|fin da unión dinástica]] co resto de reinos hispánicos. As derrotas castelás na [[Batalla de Montjuïc (1641)|Batalla de Montjuïc]] (xuño de [[1641]]) e [[Lleida]] (outubro de 1642) uniuse a [[Conspiración independentista en Andalucía (1641)|Conspiración independentista en Andalucía]] (no verán de 1641), co que o conde-duque perdeu finalmente todo o seu crédito político e foi desterrado en 1643. Primeiro retirouse ao seu señorío de [[Loeches]], nas inmediacións de Madrid. Ata entón, os detractores do antigo valido seguiron formulando acusacións contra el, ata que conseguiron que o rei o desterrase máis lonxe, á cidade de [[Toro, España|Toro]] en [[1643]], e que fose procesado pola [[Inquisición]] en [[1644]]. Alí morreu en [[1645]] e está sepultado nun convento fundado por el en Loeches.