Xoán Damasceno: Diferenzas entre revisións

'''Xoán Damasceno''', nado en [[Damasco]] en [[676]] e finado en [[Xerusalén]] en [[749]], é un dos autores que máis influíu na filosofía bizantina e na teoloxía ortodoxa grega. Loitou contra a [[iconoclastia]].

 

Sucedeu ao seu pai como oficial administrativo do [[califa]] de Damasco. No [[730]], desafiou ao emperador bizantino [[León III, Emperador|León III]] na súa defensa das iconas, seguindo a espiritualidade dos monxes ortodoxos e en contra dos teólogos imperiais.

 

Tras repartir todos os seus bens entre os necesitados, retirouse a un mosteiro en [[Mar Sabas]], preto de Xerusalén, onde pasou o resto da súa vida estudando,escribindo e predicando (foi coñecido como o ''Chrisorrhoas'' o manancial de ouro). Alí foi ordenado presbítero no ano [[735]], e alí permanece enterrado.

 

No seu ''Discurso sobre as sagradas imaxes'' defende que Deus é o creador da materia, e lonxe de ser esta algo negativo, é o medio a través do cal o home é salvado da morte e da escravitude do pecado, mediante o misterio da [[encarnación]] e a [[resurrección]] da carne. Deus mesmo se fixo materia en [[Xesús de Nazaret]]. As iconas non se adoran senón que se veneran. O que as palabras ensinan ao o oído, as imaxes ensínano aos ollos. ''As imaxes son o catecismo dos que non len''.

 

Nunha obra menor ''Sobre os dragóns e as pantasmas'', combate as supersticións, para el é a razón a que debe explicar os fenómenos naturais. A superstición é froito da ignorancia.

 

A [[Igrexa Ortodoxa]] considérao unha das súas grandes autoridades doutrinais. Os seus escritos tiveron unha influencia determinante na aceptación da veneración ás iconas no [[Segundo Concilio de Nicea]]. No século XII, [[Burgundio de Pisa]] traduciu parte da súa obra ao [[latín]], o que favoreceu a súa expansión por Occidente. A [[Igrexa Católica]] teno oficialmente como un dos seus [[doutores da Igrexa|doutores]] dende [[1883]]. A súa festa celébrase o [[4 de decembro]].

 

[[Categoría:Santos (Catolicismo)]]