Alienación: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mSen resumo de edición |
m Desambiguação assistida por bot: Rousseau |
||
Liña 6:
== Alienación desde Marx ata a modernidade tardía==
A alienación aínda que pode entenderse como unha categoría relativa a disfuncións sociais do individuo, atopa o seu maior uso na [[filosofía]]. Tamén a alienación caracteriza a transformación de fenómenos e relacións, calesquera que sexan, en algo distinto do que en realidade son, a alteración e deformación, na [[conciencia]] dos individuos, das súas auténticas relacións de vida. As fontes da idea de alienación poden atoparse tamén de xeito simbólico nos representantes románticos da [[Ilustración]] francesa ([[Jean-Jacques Rousseau|Rousseau]]) e alemá ([[Goethe]], [[Schiller]]).
Obxectivamente, esa idea expresaba a protesta contra o carácter antihumanista das relacións da [[propiedade privada]]. Ese aspecto do problema atopou eco na filosofía clásica alemá, pese a que nela se facía fincapé noutras cuestións. Foi [[Hegel]] quen a utilizou por primeira vez como ''negación'', en relación co real. Marx, quen é deudor da filosofía hegeliana, toma o termo e aplícao á materialidad; en concreto á explotación que sufría o [[proletariado]]. Vale dicir, un conxunto social que non coincidía consigo mesmo. [[Karl Marx]], que en distintas obras, sobre todo nos seus ''Manuscritos económico-filosóficos'' ([[1844]]), analizou con suma profundidade o problema da alienación, parte de que esta caracteriza as contradicións dun determinado nivel de desenvolvemento da sociedade. Relaciona a alienación coa existencia da propiedade privada e da división antagónica do traballo. Entendida deste xeito, a alienación abarca toda a actividade humana, pois cada tipo de devandita actividade convértese en ''monopolio'' dun grupo illado de persoas, cuxo facer é estraño a todos os demais membros da sociedade.
| |||