Joan Peiró: Diferenzas entre revisións

 

'''Joan Peiró Belis''', nado en [[Sants]] ([[Barcelona]]) o [[18 de febreiro]] de [[1887]] e fusilado en [[Paterna, València|Paterna]] ([[Provincia de València|València]]) o [[24 de xullo]] de [[1942]], foi un [[anarquismo|anarquista]] catalán. Foi ministro de Industria durante a [[Segunda República Española|Segunda República]].

 

Con oito anos comezou a traballar nunha fábrica de vidro barcelonesa, non podendo aprender a ler e escribir ata os vinte e dous. Seguiu traballando no sector do vidro, e xunto a outros compañeiros fundou a cooperativa do vidro [[:ca:Cristalleries de Mataró|Cristalleries de Mataró]], que nunca abandonaría. En 1907 casou con Mercè Olives, obreira téxtil, coa que tivo tres fillos (Joan, [[Josep Peiró|Josep]] e Liberto) e catro fillas (Aurora, Aurèlia, Guillermina e Mercè).

 

No Congreso de La Comedia (1919) defendeu as federacións de Industria, que foron rexeitadas naquela ocasión.

 

Durante a década dos anos vinte sufriu a represión desencadeada polo Estado e a patronal contra o movemento obreiro. Tan só en 1920 sufriu dous atentados e foi detido e encarcerado en [[Soria]] e [[Vitoria]].

 

Criticou á [[UXT]] pola súa defensa de xurados mixtos durante aquela ditadura, e tamén a Pestaña, malia que coincidisen noutros aspectos. Tamén criticou ó sector máis anarquista do sindicato, e malia afiliarse á FAI, nunca militou nela, defendendo pola contra unha organización de masas e máis sindicalista, fronte ós grupos de acción e ás minorías de militantes dirixentes.

 

En 1930 asinou o manifesto de «Intelixencia Republicana», polo que recibiu numerosas críticas internas que o levaron a retirar a sinatura. Seguiu defendendo as federacións de Industria, ata que no congreso da CNT de 1931 en Madrid conseguiu un apoio masivo fronte ás teses faístas. Nese mesmo congreso apoiou a ponencia sobre a «Posición da CNT fronte ás Cortes Constituíntes» na que se defendía que a proclamación da República podería supor un avance para a clase traballadora. Esta ponencia foi aprobada con algunhas modificacións pese á oposición dos sectores faístas que vían nela un apoio á maquinaria política burguesa.

 

En 1938 entrou novamente no goberno, agora presidido por Negrín, aínda que non co rango de ministro, senón de comisario xeral de Enerxía Eléctrica, mantendo unha actitude antiderrotista e propoñendo unha certa revisión do anarcosindicalismo á luz do desarrollo da revolución e a guerra.

 

O 5 de febreiro de 1939 atravesou a fronteira francesa, sendo brevemente detido en [[Perpiñán]], desde onde se dirixiu a [[Narbona]] para reunirse coa súa familia. Máis tarde marchou a [[París]] para representar á CNT na [[Junta de Auxilio a los Republicanos Españoles]] (JARE), consistindo a súa misión en sacar ós refuxiados cenetistas dos campos de concentración franceses e facilitarlles o seu traslado a [[México]].

 

En maio de 1942 o fiscal formulou as acusacións, en xuño foille nomeado o defensor militar de oficio, e o 21 de xullo foi pronunciada a sentencia de morte. Tres días máis tarde sería fusilado xunto a outros seis cenetistas no campo de tiro de Paterna.

 

 

* ''Juan Peiró. Teórico y militante del anarcosindicalimo español'' (Foil. Barcelona, 1978) Josep Peiró.

* ''La vida ejemplar y la muerte heroica de Juan Peiró Belis'' (2000, inédita). Josep Peiró.

* ''Inicis d´un sindicalista llibertari: Joan Peiro a Badalona (1905-1920)'' (Edicions Fet a Ma, 2005) Joan Zambrana e Jordi Albadalejo.

 

 

{{Sucesión | título = [[Secretario Xeral da CNT]] | período = 1922 - 1923 <br /> 1928 - 1929 | predecesor = [[Joaquín Maurín]] <br /> [[Segundo Blanco]] | sucesor = [[Paulino Díez]] <br /> [[Manuel Buenacasa]]}}

 

{{ORDENAR:Peiro, Joan}}

 

[[Categoría:Ministros de España]]