Segunda guerra balcánica: Diferenzas entre revisións

Outro punto de fricción era o rexeitamento búlgaro de ceder [[Silistra]] a [[Romanía]], como prevía antes da guerra, a cambio da neutralidade romanesa. Cando Romanía, despois da primeira guerra balcánica, pediu a cidade, Bulgaria ofreceulle pequenas modificacións da fronteira que non incluían Silistra nin garantías sobre os dereitos dos [[Valaquia|valacos]] en Macedonia. Romanía ameazou con recuperar este territorio pola forza, pero unha proposición rusa de arbitraxe impediu as hostilidades. No protocolo de [[San Petersburgo]] do {{data|8|5|1913}}, Bulgaria aceptou ceder Silistra, pero non a [[Dobruxa|Dobruxa do Sur]]. Baixo presión rusa, Romanía aceptou. O acordo final era un compromiso entre as reivindicacións romanesas sobre Dobruxa e o rexeitamento búlgaro a aceptar ningunha transferencia significativa. O feito de que Rusia non protexera a integridade territorial de Bulgaria fixo que os búlgaros perderan confianza nun resultado favorábel das arbitraxes rusas concernentes á zona de ocupación disputada cos serbios.<ref name="Hall117Hall97">Hall (2000), páx. 97</ref> O comportamento de Bulgaria tivo así mesmo consecuencias a longo prazo sobre as relacións ruso-bálgaras porque Bulgaria rexeitou calquera compromiso sobre o acordo de preguerra con respecto á fronteira con Serbia. Isto conduciu finalmente a Rusia a poñer fin á súa alianza con Bulgaria, resultando inevitábel unha confrontación con Romanía e Serbia.

Como as escaramuzas continuaban en Macedonia, principalmente entre tropas búlgaras e serbias, o tsar [[Nicolás II de Rusia]] tratou de evitar que o conflito fose coñecido porque non desexaba perder a ningún dos seus aliados [[eslavo]]s nos Balcánse. O 8 de xuño enviou unha mensaxe idéntica aos reis de Bulgaria e de Serbia, ofrecendo a súa mediación sobre as disposicións do tratado de 1912 entre os dous países. Serbia pedía unha revisión do tratado porque perdera o norte de Albania debido a vontade das grandes potencias de crear o estado albanés, que foi acordada segundo o tratado. A resposta búlgara contiña tales condicións que parecía un [[ultimato]],<ref name="Crampton62">Crampton (1987) {{Cita libro|lingua= inglés |nome1= Richard |apelido1= Crampton |título= A short history of modern Bulgaria|ligazón-editor= Cambridge University Press |editor= Cambridge University Press |lugar= Cambridge |ano= 1987 |isbn= 978-0-521-27323-7 }}</ref> o que leva aos diplomáticos rusos a pensar que Bulgaria xa decidira entrar en guerra con Serbia. Isto levou a Rusia a cancelar a súa iniciativa de arbitraxe e a renunciar á súa alianza con Bulgaria. As palabras exactas de Serguei Sazonov a Stoyan Danev foron "Non esperen nada de nós e esquezan a existencia de todos os nosos acordos desde 1902".<ref name="Hall117Hall104">Hall (2000), páx. 104</ref>. Cando Serbia e Grecia propuxeron que os tres países reduciran os seus exércitos nunha cuarta parte para facilitar unha solución pacífica, Bulgaria rexeitou a idea.

As 2ª, 4ª e 5ª divisións gregas atacaron na chaira e sufriron fortes perdas pero lograron establecer unha liña de trincheiras. No flanco esquerdo dos búlgaros, a 7ª división tomou Serres e as 1ª e 6ª, Lachanas. A destrución do 2º exército foi o máis grande desastre militar búlgaro da guerra.<ref name="HallHall113">Hall (2000), páx. 113.</ref> No flanco dereito, os [[Evzones]] capturaron Gevgelija e as alturas de Matsikovo ameazaban o camiño de retirada dos búlgaros cara ao lago Dojran, e pouco faltou para transformarse en desbandada. Os gregos apoderáronse de Dojran o 5 de xullo pero non puideron cortar a retirada dos búlgaros a través do Strymon. O 11 de xullo, os gregos alcanzaron as liñas serbias e avanzaron até as [[gargantas de Kresna]], onde as tropas gregas, esgotadas, deberon deterse.

Mentres que a fronte serbia permanecía estática, o rei Constantino, vendo que o exército búlgaro xa fora batido ordenou ao exército grego reemprender o seu avance para tomar a capital búlgara, Sofía. Quería unha vitoria decisiva nesta guerra a pesar das obxeccións do seu primeiro ministro [[Eleftherios Venizelos]], que se deu de conta de que os serbios completaran os seus obxectivos territoriais e trataban de facer soportar o peso da guerra a Grecia mentres eles permanecían pasivos. Nas gargantas de Kresna ([[Batalla de Kresna]]), os gregos caeron nunha emboscade dos 2º e 1º exércitos búlgaros chegados de reforzo desde a fronte serbia. O 8 de xullo, os gregos foron esmagados polo contraataque búlgaro que os tentaba rodear.<ref name="HallHall121">{{Cita libro|lingua= inglés |nome1= Richard |apelido1= Hall |lien auteur1=|título= The Balkan Wars, 1912-1913: Prelude of the First World War |sous-titre=|lien titre=|numéro d'édition=|ligazón editor= Routledge |editor= Routledge |localidade= Londres |ano= 2000 |tome=|volume=|pages totales=|isbn= 978-0-415-22946-3 |passage= 121 |lire en ligne=|consulté le=}}</ref>. Porén, resistiron e foron capaces de lanzar contraataques locais. Despois de fracasar empregando todas as súas forzas dispoñíbeis, Bulgaria contentouse con defender a súa liña de fronte contra as ofensivas gregas.<ref name="Price">Price, Crawford (1914): ''The Balkan cockpit''. T. Werner Laurie LTD.</ref>. O rei Constantino deuse de conta da inutilidade destes asaltos e, cando lle chegaron as informacións acerca da inminente caída de Sofía en mans do exército romanés, aceptou a proposta de armisticio de Bulgaria.