Arte de paisaxes: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m higher quality picture |
|||
Liña 43:
A paisaxe adquiriu autonomía iconográfica no [[século XVI]]. Na súa forma realista, débese sobre todo á arte [[Pintura flamenga|flamenga]] e [[Alemaña|alemá]], por exemplo, [[Alberto Durero]], que deixou numerosas [[acuarela]]s de paisaxes. Na súa forma idealizada de inspiración clásica, é algo que debe atribuírse a [[Italia]], sendo [[El Perugino]], mestre de [[Rafael Sanzio|Rafael]], un dos máis destacados elaboradores de vastos espazos nos que se situaban os personaxes, cunha forte acentuación da paisaxe. En [[Venecia]], coa súa luz cambiante sobre as augas, aínda que a paisaxe seguiu sendo fondo de obras e non o seu motivo principal, esmeráronse por lograr realismo reflectindo vistas da [[lagoa]], as súas rúas e monumentos, así como a «terra firme», e dos fenómenos atmosféricos como ocorre con ''[[A treboada (pintura)|A treboada]]'' que xa dende o [[século XVI]] dá nome ao cadro máis coñecido de [[Giorgione]].
Nesta época, a paisaxe serviu para expresar as [[utopía]]s urbanas e políticas emerxentes. A miúdo «percibido» a través do marco das xanelas nos cadros que representaban
En [[Flandres]], a primeira representación da paisaxe independente foi a de [[Joachim Patinir]], cuxas composicións relixiosas ou [[Mitoloxía|mitolóxicas]] están totalmente dominadas pola representación realista da natureza, até o punto de que a
=== Barroco ===
| |||